Wat een dreigende sneeuwbal prijsgeeft

De sneeuw is net gevallen, de takken zijn nog bedekt. Een vader maakt een foto van zijn dochter, ze staat wat verloren in de sneeuw.

Ertussendoor rent een meisje doelgericht met een sneeuwbal in haar hand. Onduidelijk waarheen. Naar het meisje in de groene broek dat nietsvermoedend van haar af loopt?

Drie meisjes en een sneeuwbal
Maar het echte verhaal in deze foto speelt zich af links van het midden. Drie meisjes, vriendinnen zo te zien. Ze doen elkaar na; hebben allemaal een roze tas. Ze zijn even oud, tien misschien. Maar eentje wil al een vrouw zijn, terwijl de overige twee nog kind spelen.

Het linkermeisje is speels, ze heeft een sneeuwbal in haar hand en kijkt lachend en uitdagend naar haar twee vriendinnen. Een sneeuwbal geeft macht. Totdat je hem gooit.

Die sneeuwbal in haar hand geeft ook het verschil prijs tussen de drie vriendinnen. Het meisje rechts met de hartjesbroek reageert als een kind; armen en zelfs een been naar voren ter bescherming. En ze is nog niet in de fase belandt waarin ze zich zal schamen voor haar Sneeuwwitje-tas.

Het middelste meisje, die wil niet meer met zo’n tas lopen. Zij draagt een chique roze tasje, met daarin een meisjeblad. De brievenrubriek uit dat blad geeft antwoord op vragen die eigenlijk nog irrelevant zijn voor tienjarigen. Ze heeft laarsjes aan. Geen gympen zoals haar vriendinnen. En haar reactie op de dreigende sneeuwbal is volstrekt anders, vrouwelijker. Ze houdt hautain haar hand in de richting van haar vriendin. Het non-verbale equivalent van ‘alsjeblieft, hou op met die kinderlijke onzin’. Haar nagels zijn gelakt. Grijs, in dezelfde kleur als haar broek.

Binnenkort ruilen haar vriendinnen hun rugzak en Sneeuwwitje tas in voor een vrouwelijker exemplaar. Dan zijn ook zij zich ervan bewust dat je je omgeving kunt beïnvloeden of zelfs manipuleren door hoe je eruit ziet en hoe je beweegt.