Mijn fotoproject van 2015 is afgerond: een jaar lang heb ik wekelijks het leven op het Noordereiland vastgelegd. Ieder weekend wandelde ik doelloos over het eiland en fotografeerde ik wat mij opviel. De grenzen waren duidelijk; ik mocht niet van het eiland af, enkel fotograferen in zwart-wit en er moest een levend schepsel op voorkomen.
Het resultaat is 53 foto’s, de gehele serie vind je hier. Lang niet allemaal even goed, je kunt niet 53 weken lang topfoto’s maken. Het doel was fotograferen met regelmaat. En daaruit volgt uiteindelijk iets moois, al is het maar één geslaagde foto. Of de wetenschap dat je graag mensen, dieren, of geen van beiden fotografeert. Enfin. Nu het project is afgerond, maak ik de balans op: wat heb ik geleerd en welke foto’s zijn het best gelukt?
Wat ik heb geleerd
- Laat je verwachtingen thuis. Het doel is dat je met foto’s terugkomt, niet met een teleurstelling, want dan stop je na 3 weken. Het doel is foto’s maken, desnoods vreselijk slechte foto’s. Want daar kun je dan mooi van leren.
- Als je mensen ongezien wilt fotograferen zonder dat ze hun gedrag veranderen, fotografeer dan vanuit de heup of veins een buitengewone interesse in hetgeen zich achter hen afspeelt. Zoek geen oogcontact.
- Let op de achtergrond! Bij zwart wit foto’s is het risico nóg groter dat je onderwerp ‘vastplakt’ aan de achtergrond. Als deze allebei donker zijn, wordt je oog de verkeerde kant op geleid.
Mijn top 5
Een kleine bloemlezing van het Noordereiland; mijn 5 lievelingsfoto’s uit de serie. Samen geven ze divers beeld van het eiland en de beslommeringen van haar bewoners.
Week 27
Vader en zoon kijken naar de afbraak van een huizenblok. In de buggy zit nóg een kind, maar die ziet niks.
week 30
Twee meisjes op slippers, een warme zomermiddag. Welgemoed stappen ze ze vooruit. Het Noordereiland is altijd lichtvoetig, er gebeuren zelden grootsteedse dingen. Dat is allemaal voor de overkant. Het eiland is het dorp waar een omgevallen prullenbak het praatje van de dag is.
week 32
Mannen en vrouwen in zwemkleding, klaar voor een duik in de Maas. Reddingsboten vol popelende vrijwilligers kijken toe op de zwemmers, waarvan er misschien wel eentje hulp nodig gaat hebben. Dat soort verhalen doen het goed op verjaardagen.
week 48
De enige dreiging op het eiland is het water. Bij nacht en ontij treedt de Maas buiten haar oevers. Het eiland ligt buitendijks; wij worden niet beschermd door Rijkswaterstaat en lopen schaamteloos onder als het de Maas teveel wordt. Het wassende water eet de kades op, voor even.
week 51
Wachten op de bus, met een hoed op, in kraakhelder zonlicht bij een droge kou. De staalplaten van de Hef overspannen de weg en bezien al jaren de reuring onder hen met mededogen.
Hele serie bekijken? Die staat hier.