Repeated realism van Peter Funch: een boel waarheden in één foto

Je kunt ook de waarheid samenvoegen in één foto. Peter Funch fotografeert honderden mensen op dezelfde locatie, plukt daar één type mens, gedraging of handeling uit en zet ze netjes bij elkaar in één foto. Het resultaat is een vervreemdend beeld van de mensheid in herhaling. Funch noemt dat repeated realism.

Hoe gaat Funch te werk

Wat als iedereen hetzelfde deed, op hetzelfde moment, op dezelfde plaats? Deze ‘wat als’ vraag dreef Deense fotograaf Peter Funch tot het componeren van onderstaande foto’s uit zijn serie Babel Tales. Fotograaf Funch kiest een locatie en fotografeert daar – op exact dezelfde plek – voor 10-15 dagen. Binnen een dag of 3 weet hij of het gaat ‘lukken’ of niet. Kortom, in die drie dagen bepaalt hij tenminste één onderwerp van de toekomstige samengestelde foto.

“I thought it would great if everybody was smoking in one photo. I put it together in the computer, and it was magical to see what it did when everybody in the photo did the same thing. It was like adding fiction to documentary.”

Funch in TIME

 

 

Post processing

Nadat hij duizenden foto’s heeft gemaakt, start hij de nabewerking aan 5 tot 10 foto’s tegelijk, om zo zijn blik fris te kunnen houden:

“Composing the images is a lot like painting where you build up the images and keep looking at it again and again. This is why I work on multiple pieces at the same time. For me, this is where photography is heading, less of a method of passive documentation and more of a means to produce images.”

Funch in In the In-Between

 

 

Over waarom Funch kiest voor panoramaformaat foto’s

Funch maakt bewust gebruikt voor een filmisch fotoformaat. Hij geeft hiervoor 4 redenen:

1. Funch haalt zijn inspiratie uit films en brengt op deze wijze een hommage aan het medium
2. Wij bezien de wereld ook in breedbeeld. Een panoramafoto neemt bijna je gehele visuele veld in beslag, wat zorgt voor een overweldigende kijkervaring.
3. Er is ruimte voor meer mensen in de foto (en hoe meer mensen dezelfde dingen doen, hoe fascinerender het beeld wordt)
4. De kijker heeft tegengestelde associaties met breedbeeld. Van een film verwachten we dat deze fictie is. Van een foto denken we doorgaans dat het de realiteit betreft. Maar wat vinden we dan onbewust van een zeer brede foto?

 

 

 

Wat klopt hier niet?

In onderstaande foto gebruikt hij een variatie op het thema, waarbij je echt even je best moet doen om te zien wát er precies is geconstrueerd door Funch:

 

 

Ik heb bewust de titel niet toegevoegd aan deze foto, omdat die verraadt wat Funch heeft gedaan; “Doppelganger”.

Fictie of realiteit

Op de vraag of Funch zijn werk als fictie beschouwt, antwoord hij ontkennend:

“These are not fictional photographs. Nor are they “real”. Everything depicted in Babel Tales is true to life, however, the elements that construct the photographs were taken at different times. Humans most often can only experience time in a linear manner. Breaking away from a linear perspective of time does not make an image “untrue”.

Funch in In the In-Between

Peter Funch in Amsterdam

In 2009 was Funch in Amsterdam om ook daar de realiteit te componeren. Hij bracht er 6 weken door en maakte tienduizenden foto’s. Mijn favoriet is de foto hier direct onder. De mensen rennen naar de kade om, ja waarom eigenlijk? Dat cruiseschip ligt niet aangemeerd, geen reden om ernaar toe te rennen dus. De rennende mensen haasten zich in werkelijkheid voor de vetrekkende pont over het IJ. Dat cruiseschip vaarde op een ander moment langs. Ja, dit is het betere knip en plakwerk.