Onlangs stuurde ik dit portfolio in. Omdat ik mee wilde doen aan fotowedstrijd De Kracht van Rotterdam. Deze week hoorde ik dat ik – met 5 andere amateurfotografen – ben geselecteerd. Samen gaan we Rotterdam vastleggen, daarover later meer. Nu eerst over hoe het zover kwam.
Over fotowedstrijden
Ik hou helemaal niet van fotowedstrijden. Omdat ze vluchtig zijn, oppervlakkig – bestaande uit één thema. Vaak wint het clichébeeld. Maar er was één wedstrijd waar ik wel aan mee wilde doen. Heel graag zelfs. En dat was De Kracht van Rotterdam. Helaas waren de afgelopen 4 jaar alleen professionals welkom in de selectie. Tot dit jaar, het lustrumjaar, waarin er voor twee groepen deelnemers is gekozen. Professionals én amateurs. Mooi, dat was mijn kans – eindelijk.
Over de Kracht van Rotterdam
De Kracht van Rotterdam wil het beeld van de stad veranderen. Ieder jaar worden 12 professionele (vaak kunstzinnig georiënteerde) fotografen geselecteerd. Zij krijgen een stadsdeel toegewezen, en een aantal tijdslots. Voor ieder tijdsslot leveren ze één foto in. De resultaten worden geëxposeerd in de stad. Er wordt een winnaar gekozen en een publieksprijs uitgereikt. Initiatiefnemer Anne Bloemendaal heeft daarmee een duidelijk doel voor ogen:
“Deze jaarlijks terugkerende stadsexpositie is het podium voor de stad, de bewoners van de stad en de jonge fotografen. Door hen gericht opdracht te geven kan ik het beeld van Rotterdam veranderen. Want beeld kan je alleen veranderen door ander beeld toe te voegen.”
Hoe ik tot mijn selectie kwam
Voor de selectie diende je een portfolio van maximaal 12 foto’s en een korte motivatie in te sturen. Ik ging aan de slag. Eerst waren daar de klassiekers; foto’s die ik al vaak heb gebruikt en waar ik positieve feedback over heb ontvangen. Daarna nog eens een diepe duik in mijn (digitale) archief. Dat leidde tot een selectie van 15 beelden. Die deelde ik met vrienden en familie en gaf ze de volgende opdracht:
Welke 3 foto’s móeten het portfolio in?
En welke móeten er echt uit?
Kortom, ik wilde de extremen hebben. En die kreeg ik. Bijna alle foto’s vielen ergens wel in één van beide categorieën. Soms zelfs in allebei. Het oordeel van mede-fotografen liet ik iets zwaarder wegen. Die zijn minder geneigd om voor het beeld aan het oppervlak te gaan, hebben leren kijken. En daar waar het oordeel ongewis was besloot ik lekker zelf. Dit is mijn uiteindelijke selectie:
Mijn motivatie
Tenslotte schreef ik onderstaande motivatie.
Vier jaar geleden trok ik naar Rotterdam. Ik kende niks, niemand. Toen ben ik gaan lopen. Iedere week een wandeling met mijn camera. Uit de gemaakte beelden koos ik één foto, die deelde ik vervolgens op mijn site. Het was mijn kennismaking met de stad zoals ik haar zag. Ik heb haar bespioneerd, opgezogen, platgekeken. En doe dat nog steeds, iedere week. Ik leer haar beter kennen; haar hoekigheid, haar nukken. Maar ook haar pas verworven hoogmoed, haar trots. Ik ben nog niet klaar met Rotterdam, nog lang niet uitgekeken. Daarom wil ik meedoen met de Kracht van Rotterdam.
Mijn portfolio is een kleine bloemlezing van beelden die ik de afgelopen 2 jaar heb gemaakt in Rotterdam. Het is míjn blik op de stad. Een subjectieve, gekleurde blik. Daarmee lieg ik de waarheid van een stad die niet in één beeld is te vatten.
Dat alles leidde ertoe dat ik nu mag meedoen met De kracht van Rotterdam!
En wat nu?
Binnenkort krijg ik te horen in welk stadsdeel en binnen welke tijdslots ik moet fotograferen. Daar krijg ik een maand de tijd voor. Uiteraard ga ik daar nog wel een artikel of wat over schrijven.