Ik ben gewend om áchter de camera te staan. Ik bepaal altijd hoe het hier en nu wordt vastgelegd en ben daar derhalve nooit onderdeel van. Maar nu even wel, voor De Kracht van Rotterdam. Daarvoor is een filmpje van mij gemaakt, van een minuut.
In onderstaand filmpje laat ik zien hoe ik te werk ga voor mijn opdracht: het fotograferen van de Rotterdamse wijk Kralingen-Crooswijk in 4 verschillende tijdslots. Terwijl ik druk doende was in het Kralingse Bos, werd ik achtervolgd door cameraman Merijn van den Brand. Er bleef zo niks over van mijn sneaky manier van fotograferen natuurlijk. Die cameraman die in mijn kielzog liep én ik die fotografeerde, zorgden voor heel wat bekijks.
Meer lef door De Kracht van Rotterdam
Gek genoeg durfde ik wel veel meer. Ik liep op mensen af, sprak ze aan. Normaal probeer ik zo onzichtbaar mogelijk te fotograferen en maar nu ineens niet. Het zal te maken hebben met het feit dat het er gewichtig uitziet, als je met een cameraman rondloopt. Daar gebeurt iets van belang, denken mensen dan. En dat geeft mij de vrijbrief om op ze af te stappen. Met alleen dat kleine cameraatje van mij kunnen mensen andere intenties lezen, is het onduidelijk wat ik van ze wil.
Geen goede foto’s
Ik heb echter geen interessant beeld gemaakt in de tijd dat ik daar rondliep. Dat kwam 1) omdat de cameraman steeds in mijn beeld liep, 2) iedereen zich bewust was van het feit dat ik fotografeerde en 3) ik na de gesprekken met mensen al helemáál geen spontaan beeld meer hoefde te verwachten.
Maargoed, leuk is het wel, om te zien wat iemand met zeker 30 minuten aan beeldmateriaal uiteindelijk uitkiest om in die minuut te stoppen. Daarbij was het natuurlijk pure winst dat ik het over jagen naar een foto heb en dat we vervolgens een ouderwetse schatzoeker op het strand tegenkwamen. Een mooie visuele metafoor.