Je wordt inmiddels om de oren gesmeten met foto-exposities in de buitenlucht. Maar ver vóórdat fotografie als kunstvorm ‘hip’ was, bestond Rencontres d’Arles al. Sinds 1970 worden jaarlijks alle monumentale panden en kerken in een petiterig Frans dorpje volledig in beslag genomen door foto-exposities.
Meer dan 50 exposities
Elke zomer vind je meer dan vijftig exposities verspreid over Arles. Alles op loopafstand. Dat is het dorp waar Van Gogh zeer geïnspireerd door raakte en zijn beste werken maakte. Zó bijzonder is het stadje nu ook weer niet vind ik, maar gezellig is het wel. En klein. Ga er dus alleen heen als je het combineert met Rencontres d’Arles. En waarom je dáár heen zou moeten, som ik hieronder op. Uit eerste hand, want ik ben er net geweest.
1. In Arles draait het om de fotograaf, niet om de galerie
© Kronkeling
Hét fotofestival sinds 1970
Steeds meer zogenaamde fotofestivals zijn eigenlijk galerie festivals. Bij Paris Photo struikel je over de kunsthandelaren en prentieuze galerieën (wat overigens wél heel leuk is om eens te zien). En dan heb je sinds een paar jaar Unseen; de Nederlandse Paris Photo voor de fotoverzamelaar met een beduidend kleinere beurs. Ook leuk, maar hier staat de vraag ‘kan ik het verkopen’ centraal. Niet de fotograaf. De enige twee echte fotofestivals in Nederland zijn Fotofestival Naarden en BredaPhoto, welke om het jaar wisselen. Maar Arles… dat is toch andere koek.
Ode aan de fotografie
Arles is in alles een ode aan de fotografie. Het festival wil bijdragen aan de verspreiding van het internationaal fotografisch erfgoed en streeft ernaar de ontwikkelingen op fotogebied te bevorderen. Veel exposities zijn dan ook georganiseerd in samenwerking met Franse en internationale musea en instellingen. En er zijn befaamde curatoren die een deel van de exposities thematisch indelen.
Dankzij dit festival startte de carrière van veel jonge fotografen. Daarmee heeft Arles inmiddels een belangrijke rol in het scouten van nieuwe talenten.
2. In Arles wordt er volop geëxperimenteerd met de manier van exposeren
© Kronkeling
Natuurlijk, je vindt er de foto’s in een zwarte lijst op ooghoogte. Maar meer nog vind je er volstrekt andere vormen van exposeren. Een donkere zaal vol met verlichte kubussen met daarop dan weer een inheemse stam.
© Kronkeling
Of een foto, opgeknipt en verdeeld over glasplaten. Waardoor er een ander narratief ontstaat.
3. Je ziet niet alleen foto’s, maar ook gave locaties in Arles
© Kronkeling
Loop je ogen achterna
De exposities zijn een perfect excuus om en passant de vele industriële gebouwen en lieflijke kerkjes van binnen te ‘bekijken’. Ieder pand lijkt te worden gebruikt voor fotografie, maar gelukkig niet op een propperige manier (zoals in de Westergasfabriek bij Unseen). De exposities zijn enorm ruim opgezet. Je vindt jezelf dwalend door grote hallen. Veelal is er geen parcours uitgestippeld. Je loopt gewoon je ogen achterna.
Net buiten het centrum ligt een voormalige treinfabriek, waarin onder andere de boekenexpositie is te vinden (zie foto hierboven). Het terrein beslaat diverse gebouwen en ademt een sfeer waar je blij van wordt. Voormalige grootsheid.
Arles is gedurende 3 maanden een feest voor het oog en voor de fotografie. Trek er twee dagen voor uit als je in juli of augustus gaat. In september zijn een aantal ruimtes niet meer toegankelijk en kun je toe met één dag. En het fijne van Rencontres d’Arles is dat je door de verschillende locaties vanzelf in een aangenaam ritme van expositie – terras – expositie – terras komt.
© Kronkeling