Als je veel fotografeert, krijg je vaak de vraag welke camera je hebt. Alsof daarín het geheim zit van je foto’s. Onzin. Sterker nog, die camera kan je lelijk afleiden van het fotograferen zelf. Met een spiegelreflexcamera moet je telkens beslissen welk objectief je gebruikt. En baal je achteraf van je keuze.
Jarenlang fotografeerde ik met een Canon 60D en daarop één van mijn twee loodzware L-objectieven. Fotograferen was echt een ‘ding’ want die hele fototas moest mee. En dat deed ik niet als ik even de stad in ging voor boodschappen. Anderhalf jaar geleden was ik er klaar mee. Ik kocht een Fujifilm X100t. 35 mm, f2.0 en that’s it.
Wat een verademing.
Ik ga hier niet die camera aanprijzen want dit is alles behalve een gesponsord blog. Maar dit is wél een pleidooi voor het afbakenen van je creativiteit. Jawel, dat lees je goed. Je wordt niet creatiever als je 100 keuzes hebt. Dat legt je lam. Je wordt juist creatiever als je maar 1 keuze hebt. Hieronder vind je de drie belangrijkste redenen voor mij om over te stappen naar één vast brandpunt.
1. Geen risico op het Gear Acquisition Syndrome (GAS)
Veel amateurfotografen vallen ten prooi aan het Gear Acquisition Syndrome; een niet te stillen honger naar betere (duurdere) camera’s en toebehoren omdat men denkt dat je daardoor beter gaat fotograferen. Het omgekeerde is echter waar. Al die nieuwe spullen vereisen aandacht, inwerktijd en wéér een keuze erbij zodra je gaat fotograferen. Je hobby is dan niet fotografíe (focus op de foto), maar fotograferen (focus op het proces).
2. Een vast brandpunt bakent je creativiteit af. En dat is goed!
Eén brandpuntsafstand verlicht je van de moeilijkste keuze; welk objectief en welke afstand ga je gebruiken. Die keuze heb ik niet. Ik moet het doen met 35 mm. Maar… Ik heb twee benen. En kan dus prima in- en uitzoomen als ik mezelf beweeg. Bijkomend voordeel van altijd maar met 35 mm fotograferen is dat ik inmiddels automatisch weet wat er binnen mijn camerabereik valt en wat niet. Zonder door de zoeker te kijken weet ik vanaf welke afstand ik moet fotograferen. Dat komt simpelweg omdat ik al zo’n 20.000 foto’s heb gemaakt, steeds maar weer met 35 mm. De camera is mijn zesde zintuig geworden, waardoor ik sneller kan handelen in cruciale situaties.
3. Je camera kan altijd mee
Mijn camera is licht en compact, past prima in mijn tas. Derhalve gaat hij nu wél overal mee naartoe. Meestal houd ik hem vast zodat ik direct kan fotograferen zodra ik iets zie. Want als ik de camera in mijn tas laat zitten dan is de drempel vaak te hoog om hem eruit te halen (stap één is erkennen hoe lui je bent, en zorgen dat je alle mogelijke drempels elimineert…).
Het is maar een kleine stap van bovenstaande foto (focus op het proces) naar de foto hieronder (focus op het moment). En een stuk goedkoper bovendien.
© Kronkeling, Maasvlakte 2013