Dorley-Brown fotografeert afbraak en opbouw op straat

Al 30 jaar lang fotografeert Dorley-Brown het snelveranderende straatbeeld in zijn woonplaats Hackney, een slaapstadje in Engeland. Het toont de drang tot afbraak en weer opbouw, resulterend in een ordeloze maquette van bouwwerken die niet bij elkaar passen.

In de foto hierboven zie je op de voorgrond mensen bezig met hun alledaagse beslommeringen (waar ook iets vreemds mee is, maar daarover later meer). Vlak achter hen gaat de geschiedenis tegen de vlakte. De tastbare herinnering aan een voormalig huis of werkplek wordt met de grond gelijk gemaakt.

Onlangs werd er een vooroorlogs huizenblok afgebroken in mijn buurt. Ervoor in de plaats kwam bijna precies zo’n huizenblok, wat nu trots uit zijn voegen staat te glimmen. Het zal mijn nostalgische inborst wel zijn, maar ik heb talloze malen stil gestaan en gekeken naar die afbraak. Naar de lichtblauwe badkamertegels die zich kwetsbaar toonden aan de buitenlucht. Naar de rechthoekig witte plekken op muren waar ooit een schilderij had gehangen. Ik fantaseerde er verhalen, nee, hele levens bij. Het is de onontkoombare vergankelijkheid, voor ons zichtbaar gemaakt door bouwbedrijven. En door Dorley-Brown, met deze fotoserie.
 

Photoshop met voetgangers

Maar die mensen dus, in zijn foto’s. Hierboven lijken we teruggeworpen in de tijd: klassiek geklede mensen en naar het lijkt zelfs klassieke kinderwagens. Maar nee. Het zijn moderne wagentjes, en het zijn orthodoxe mannen mannen hoeden. Brown heeft deze mensen minutieus bij elkaar gecureerd en in één beeld geplakt. Dat verklaart meteen de perfecte compositie van alle passanten in eigenlijk ál zijn foto’s.

 

 

When I go out I’m actually looking for the past, the recent past, something that’s going to set off a trigger in me like, ‘That’s the last time anyone’s going to see that’.

~ Brown in British Journal of Photography

 

 

 

Geen professionele fotograaf

Dorley-Brown noemt zichzelf geen professioneel fotograaf. Hij heeft een nondescript baantje waarmee hij zijn geld verdient en de rest vult hij op met fotografie. Voor zichzelf en voor niemand anders.

“I do the odd advertising job to earn money, and I think I do it okay, but the phone isn’t ringing off the hook with jobs because I don’t put the energy into promoting myself, since I’m wandering around here all the time. I keep my overheads low and can just about get away with it.”

~ Chris Dorley-Brown in British Journal of Photography

 

 

Hoe Dorley-Brown altijd eerst start zónder camera

Dorley-Brown start met het scouten van locaties. Hij staat dan vroeg op en vertrekt rond half zes ‘s ochtends van huis. Dan is het licht precies goed en zijn er nog weinig mensen op straat. Hij spendeert veel tijd in een buurt, zoekend, kijkend. Dit alles zonder camera. Pas als hij precies weet wat hij gaat fotograferen, neemt hij zijn camera mee. Dorley-Brown is – kortom – niet een fotograaf die wacht op het beslissende moment. Nee, hij creëert deze zelf door vooraf veel onderzoek te doen, en achteraf een klein beetje Photoshop toe te passen.

 

Als hij alle voorbereidingen heeft getroffen, gaat alles vanzelf volgens Dorley-Brown:

Then suddenly it’s all automatic. The little voice saying come on, you know what to do, just go and do it. I’m not thinking too much. Really runs itself. I don’t walk around for something to happen; I always know exactly what I’m going to do. I’m after a very specific atmosphere.

~ Dorley-Brown in BJP