Dit was voor mij het jaar waarin Kronkeling tot wasdom kwam. Het aantal bezoekers steeg explosief (mede dankzij de nieuwsbrief) én ik ging meer fotograferen, veel meer. Een terugblik, omdat iedereen dat nu eenmaal doet rondom een jaarwisseling.
Mijn doel met Kronkeling was en is het combineren van mijn interesses in fotografie en schrijven. Dankzij dat schrijven leer ik over fotografie. En door alles online te zetten, heeft een ander er misschien ook nog wat aan.
Mijn voornemen uit 2016: twee blogs per week
Dus startte ik begin 2016 met het voornemen om iedere week twee blogs te schrijven. Die zou ik dan tevens versturen middels een wekelijkse nieuwsbief.
In januari waren daar 8 mensen op geabonneerd. Inmiddels stuur ik hem uit naar honderden mensen. Maar het gekke is: als ik op zondag de nieuwsbrief maak en verstuur, voelt dat nog net zo speciaal als toen ik dat voor die 8 mensen deed. Dat ik mijn voornemen heb volgehouden, komt dan ook vooral doordat ik de blogs in eerste instantie voor mezelf schrijf en niet omdat ik meer lezers wil hebben. Als ik meer bezoekers zou willen krijgen, moet ik meer schrijven over de technische kant van fotografie. Want die blogs worden het beste gelezen. Echter, ik vind er niks aan, schrijven over camera’s en lenzen. Bovendien ben ik geen uithangbord voor merken en toebehoren. Dus dan maar liever minder lezers, maar wel léuke lezers.
Maargoed, tóch is het leuk om naar stijgende grafiekjes te kijken. En te concluderen dat ik het totaal aantal bezoekers in 2015 nu met gemak in één maand haal.
In 2016 had Kronkeling:
38.720 page views (368% meer dan 2015)
11.719 bezoekers (450% meer dan 2015)
Kronkeling headquarters
2016 in aantallen foto’s
Ik hou van cijfers, dingen kwantificeren. Dus kijk ik ieder jaar in Lightroom wat de score van dat jaar is: hoeveel foto’s heb gemaakt? Daar vind ik een immer stijgende lijn; ieder jaar maak ik meer foto’s dan het voorgaande jaar. Dit jaar was de stijging zelfs 25% in vergelijking met 2015. Die stijging komt vooral dankzij mijn deelname aan De Kracht van Rotterdam.
Enfin, de cijfers:
9.845 foto’s geüpload in Lightroom
2.335 daarvan waren voor mijn Noordereilandserie Kant Noch Wal (daar bleven er 51 van over)
2.295 waren voor De Kracht Van Rotterdam (daar bleven er 4 over)
1.375 heb ik gemaakt tijdens mijn vakantie in Iran (de foto hieronder hangt nu in 120 x 80 cm formaat aan mijn muur)
361 voor mijn fotoserie van het wijkje De Wielewaal in Rotterdam (er bleven er 10 over)
De overige foto’s zijn een mengelmoes van familie-activiteiten, weekendjes weg en spontane of soms gewoon dwangmatige ‘ik moet nú naar buiten met mijn camera’-acties.
Keshan, Iran (uitverkoren aan mijn muur – voor nu)
Maar wat doen aantallen ertoe?
Veel. Het laat zien dat ik naar buiten ben gegaan mét mijn camera. Al die foto’s hebben ertoe geleid dat ik sinds een paar maanden niet meer nadenk over de instellingen op mijn camera. Ik weet onbewust hoe ik de gewenste resultaten krijg, mijn vingers stellen gedachteloos alles in. Net zoals je na enige tijd onbewust weet of je in versnelling 4 of 5 moet rijden.
En verder: ik heb dankzij die 9.845 foto’s weer een beetje beter leren kijken; ik zie een flink verbetering in compositie tussen mijn 2015 en 2016 foto’s. Niet voor niets zei Henri Cartier-Bresson al:
“Your first 10.000 photographs are your worst”
~ Henri Cartier-Bresson
Ik heb dus dit jaar bijna 10.000 foto’s gemaakt. Of nouja, als ik alle beelden mee tel die ik al óp mijn camera heb gedelete, dan zit ik er dik overheen zelfs.
Teveel foto’s? Nee!
Is dat aantal niet wat overdreven? Waarom 20 foto’s van één situatie maken? Dat doe ik omdat ik nog niet zo’n goede fotograaf ben. Ik móet soms meer foto’s maken omdat ik nog niet onbewust weet wat de juiste hoek is. Dat zie ik vaak thuis pas, op mijn computer. Maar ik leer. De volgende keer eindig ik misschien met 18 foto’s van zo’n situatie. En ooit heb ik er misschien maar twee of drie nodig.
Of… wellicht is dit gewoon mijn werkwijze. Gary Winogrand fotografeerde ook als een malle; hij maakte in totaal een kleine 6 miljoen foto’s. Dat zijn gemiddeld 445 foto’s per dag (hij werd 56 jaar oud).
Ik aan het fotograferen in Yazd, Iran
En volgend jaar?
Volgend jaar ga ik gewoon door met Kronkeling en de vaste regelmaat van twee blogs plus de wekelijkse nieuwsbrief. Daarnaast wil ik wat meer offline activiteiten gaan ondernemen vanuit Kronkeling. Maar daarover ga ik nu niet al te hoog van de toren blazen. Ik ben bezig met een plannetje.
En dan natuurlijk mijn eigen fotografische ontwikkeling. Mijn ontwikkelpiek vindt plaats eind maart 2017. Hoe ik dat zo precies weet? Ik ben onlangs op basis van een ingestuurd portfolio geselecteerd voor deelname aan een vijfdaagse workshop in Rome. Van een bekende Magnum fotograaf. Ik heb even een klein rondedansje gedaan toen ik dát mailtje binnen kreeg. Op Eerste Kerstdag nog wel. Daarover later dit jaar meer (over die workshop, niet over dat rondedansje).
P.S. De foto in de header van dit blog is van de Willemsbrug in Rotterdam, gemaakt in de mist en zonder photoshop capriolen. De mistdeeltjes weerkaatsen het rode licht van de Willemsbrug.