Ik was eigenlijk wel benieuwd naar Tefaf, die jaarlijkse beurs in Maastricht waar je gewoon een werkje kunt kopen voor een miljoen of wat. De totale waarde van alles wat daar hangt telt op tot 4,5 miljard. En dus landen er op de nabijgelegen luchthaven zo’n 400 privéjets met daarin de well to do die graag eens komen rondneuzen, op zoek naar leuk werkje voor thuis. Maar ik ging er gewoon in de auto naartoe.
Tefaf: De aankleding
Tijdens de tien dagen durende beurs kun je ongeveer 80% van het wereldaanbod aan oude meesters zien hangen. Mijn bezoek had niet zozeer als doel om een echte Jan Steen te kopen (die hing er ook gewoon), mijn insteek was een museumbezoek. Aan een museum zonder enig doel of richting, maar met als enige criterium ‘deze werken zijn dúúr’. De aankleding van het hele gebeuren is dat overigens ook. De immense beurs staat tjokvol boeketten én er hangen duizenden bloemen aan het plafond. Iedere bloem zit in een reageerbuisje met water. Alle 150.000 bloemen worden iedere nacht (!) ververst.
Tefaf: Het eten
Hier geen self-service restaurant met lauwwarme saucijzenbroodjes. Je kunt kiezen uit diverse à la carte restaurants, een sushi-bar, een oesterbar en natuurlijk rijdt er een champagnekarretje die eraan komt zoeven wanneer er zojuist iemand een leuk aankoopje heeft gedaan.
Tefaf: De kunst (en de fotografie?)
Oja, de kunst, daar kwam iedereen voor. Die kunst, die wordt uitgelicht door 30.000 spots. De nacht voor de opening wordt het tapijt gelegd: 15.000 vierkante meter. Dat zorgt voor een museale sfeer: het geluid wordt dusdanig gedempt dat je de neiging hebt om de hele dag te fluisteren.
Maar wat voor kunst valt er te zien? Tefaf staat vooral bekend om de oude meesters en de antieke kunst. Er komt echter steeds meer nadruk te liggen op hedendaagse kunst en fotografie zo meldt de PR-tekst van de Tefaf. Goed, er zijn best wat foto’s te vinden, maar een echt stevige positie heeft deze kunsttak nog niet verworven op deze beurs. Je vindt er vooral grote namen van weleer (Man Ray, Robert Frank, Kértesz) en een héél klein beetje hedendaagse fotografie. Twee van die werken vind je hieronder:
Blow Up – Untitled 19 | Ori Gersht, 2016
Maar één van hen is wél een Nederlandse fotografe; Charlotte Dumas:
Anima | Charlotte Dumas
Tefaf: De mensen
En dan eigenlijk wat het leukste was aan mijn hele bezoek: de bezoekers zélf. Ze zijn voortreffelijk gekleed, hebben een goed ontwikkeld gevoel voor decorum en vragen en passant aan de galeriehouder of ze dat ene schilderij van Henri Matisse nog eens van dichtbij mogen zien omdat ze wat twijfel hebben. Je bevindt je even in een surreële bubbel zonder daglicht – een afgescheiden universum, ver verwijderd van het dagelijks leven dat het merendeel leidt. Dat is fascinerend. Daarom hieronder een kleine impressie van die mensen, op die beurs.
Maar ook de well to do zijn soms moe. Dat decorum hoog houden de hele dag, dat is best een uitdaging. En zo’n bankje, daar kun je ook op líggen, moet onderstaande man gedacht hebben.
Die suppoost in de spiegel aanschouwt het lijdzaam, maar spreekt hem niet aan. Want wie weet heeft die liggende man wel zojuist een paar ton uitgegeven aan een leuk doekje voor thuis. En zo iemand wijs je niet terecht.