Dit is weer een treffend voorbeeld van ‘een foto liegt de waarheid’. En wat voor één. Wat blijkt: de meeste wildlife foto’s zijn helemaal niet gemaakt in het wild. Sterker nog, ze zijn gewoon in scène gezet, op een game farm. Als fotograaf kun je daar voor 1000 euro een weekendje doodleuk de big five vastleggen zonder uren in de bosjes te hoeven liggen. Nou zeg.
Controversieel
Het is vooral in Amerika een begrip: boerderijen vol met wilde dieren in kooien die onder begeleiding van trainers even naar buiten mogen om zich lekker wild te gedragen. Even verderop staat dan een groepje fotografen de boel vast te leggen. Helemaal zuiver is dat natuurlijk niet. Zo is er veel kritiek op de leefomstandigheden van de dieren. Het is niet veel anders dan een dierentuin maar dan vaak met een kleinere behuizing en een inhouse training over hoe je je als wild dier dient te gedragen. Voorstanders bepleiten dat dit er in ieder geval voor zorgt dat een hoop mensen niet de wilde natuur verstoren met hun rommel en gedoe.
Fotowedstrijden winnen
Maar meer nog gaat het debat over of dit wel mág, fotografisch gezien. Ben je de boel niet gewoon aan het bedonderen als je met je geënsceneerde plaatjes meedoet aan een fotowedstrijd?
Een voorbeeld: in 2009 won fotograaf José Luis Rodriguez de Wildlife Photographer prijs die werd uitgereikt door het London Natural History Museum. Dit was zijn winnende foto:
Hartstikke in scène gezet dus. Daar kwam de jury uiteindelijk ook achter na een tip en trok alsnog de prijs in.
“Wildlife” foto’s die viral gaan
En soms gaan er foto’s viral, juist omdát men denkt dat ze in het wild zijn vastgelegd. Dat was het geval met de foto van de wolf en beer bovenaan in dit artikel. De serie werd gretig gedeeld op social media en onder andere Mail Online schreef een heel artikel over het vermeende gevecht tussen beer en wolf.
De aanleiding van dat gevecht was een hert dat de wolf eigenhandig (of eigenpotig) had gedood. Niet echt. Want dat hert, dat was al dood. De trainer had het neergelegd en de beesten reageerden hierop zoals ze waren getraind. Kortom, ze speelden alsof ze wilde beesten waren.
Steeds hetzelfde sprongetje
De kans is groot dat je veel van dit soort nepfoto’s hebt gezien zonder het zelf door te hebben. Het internet staat er vol mee. Google bijvoorbeeld even op cougar jumping sandstone en je krijgt onderstaand resultaat.
Je hoort die poema bijna denken ‘gáán we weer’ bij de zoveelste sprong over die verdomde zandsteen.
Een blik achter de schermen
Het blog Quartz schreef een mooi artikel over de game farm business voor fotografen én maakten een inzichtelijk filmpje over hoe zo’n farm te werk gaat:
Kost dat?
Ja, ik hou van prijskaartjes. Dus zocht ik even op wat het bijvoorbeeld kost om een zooitje wolven bij een dood hert te fotograferen. Dat is dus 425 dollar per fotograaf. Ja, goedkoper dan een weeklange trip naar het Krugerpark zónder garantie op zo’n tafereeltje. Maar erg voldaan zou ik me niet voelen na het schieten van zo’n plaatje.
Mijn eigen wildlife foto
Terwijl ik dit stuk schreef bedacht ik me dat ikzelf ook ooit wat wildlife foto’s heb gemaakt, in Sri Lanka. Ik bekeek ze weer eens. Helaas, veel soeps was het niet, maar dat lag niet aan de dieren. Wel aan het feit dat ik geen zoomlens bij me had. En ik eigenlijk ook gewoon wilde kíjken, in plaats van alles door mijn lens te aanschouwen. Echter, één foto ben ik wel blij mee. Omdat beide dieren zo lekker menselijk zitten te wezen in die boom. De één zit dik te doen, de ander kijkt er minzaam op neer. Níet in scène gezet!
