Over waarom ik nu tóch een instagram account heb

Nou, ik ben overstag. Ik heb een paar weken terug een Instagram-account aangemaakt. Tegen niemand gezegd natuurlijk, eerst maar eens kijken of ik er enig nut in zag. En dat zie ik. Hieronder som ik op wat dat nut dan is. Wellicht dat iemand anders ook ineens van mening verandert. 
 

Waarom ik een hekel had aan Instagram

Het werd mij regelmatig gevraagd: jij doet veel met foto’s dus waarom heb je geen Instagram?

Nou, omdat ik social media een beetje vermoeiend vind. Ik heb geen zin om onderdeel te zijn van die permanente publicatiedrang ten behoeve van de eigen persoon. Men cureert en masse zijn of haar eigen persoonlijkheid. Maar de écht interessante dingen laat men achterwege. Wat ik wil zien zijn onbedaarlijke huilbuien, slaande ruzies, of iemand in een vaalgrijze joggingbroek op de bank, samen met een veel te grote zak chips. Alleen. In plaats daarvan filtert iedereen zich suf. Hippe feesten, knappe mensen, één groot ‘daar had je bij moeten zijn’.
Ik schreef eerder al eens over het verschil tussen Instagram en échte fotografie – een beetje pretentieus als ik het teruglees…

Maar….

Fotografen weten het medium wél goed te gebruiken. Althans, sommigen. Zo schreef ik laatst al over Gameboycameraman die zijn werk enkel publiceert op Instagram. Je kunt natuurlijk zélf kiezen wie je volgt en wat jij voor foto’s plaatst. Kortom, ik was te kort door de bocht in mijn oordeel, zie ik nu.

Maar vanwaar ineens die verandering, waarom maak ik nu ineens wél vierkante foto’s én plaats ik ze op mijn fonkelnieuwe Instagram account?

 

De aanleiding voor Instagram: ik ging skaten

Skaten. Goed, de aanleiding behoeft enige uitleg. Want skaten heeft weinig met Instagram te maken zou je zeggen. Het zit zo: ik ben ervan overtuigd dat ieder mens een beperkte voorraad discipline tot zijn beschikking heeft. Mijn discipline gebruik ik volledig voor fotografie. Het gevolg is dat ik zelden sport.

Daarbij komt: ik heb vooral een zwak voor sporten die je niet regelmatig kunt uitoefenen. Hoe toevallig. Zo ga ik graag kitesurfen, snowboarden en schaatsen. Dan ben ik dus afhankelijk van de aanwezigheid van zee, sneeuw of ijs. Allemaal niet erg voorradig op het Noordereiland in Rotterdam.

Enfin, ik probeer dus nu weer iets nieuws dat wél bijna altijd kan: skaten. Maar hoe ga ik dat volhouden?

Simpel: ik mag – van mezelf – tijdens dat skaten dus fotograferen. Want dat is écht de enige manier om mij 2x per week op die skates te krijgen. Mijn camera kan niet mee als ik skate, maar mijn telefoon wel. Kortom, ik heb mezelf gewoon een nieuw doel gesteld: ontdek het medium Instagram tijdens je skate-avonturen. En als vanzelf rol ik netjes 2x per week de deur uit.

Wellicht ook leuk om eens bij jezelf na te gaan of je je ‘makkelijke’ discipline op eenzelfde manier kunt inzetten voor iets waarvan je vindt dat het moet, maar wat je niet doet.
 

Instagram vereist andere foto’s

Ik doe dit nu een week of 3 en ik vind het leuk. Want voor Instagram moet je echt anders fotograferen. Om mee te beginnen: de foto’s die je plaatst moeten vierkant zijn. Nouja, dat hóeft inmiddels niet meer omdat er zoveel fotografen liepen te klagen over deze beperking. Die fotografen plaatsen dus gewoon hun reguliere fotografiewerk op Instagram. Dat vind ik een beetje flauw. Want Instagram is vierkant. Vind je dat niks, dan moet je het niet gebruiken. Het leek mij een mooie uitdaging dat vierkante formaat eens uit te proberen.
 

De grootste verschillen tussen Instagram en 3 bij 2 verhoudingen

Bij een vierkante foto krijgt alles ongeveer even veel aandacht vanaf het begin. Je ogen dwalen minder over het beeld. Bij een foto met 3 bij 2 verhoudingen gebeurt dat wel. Als fotograaf is het flink lastig om een goede kijklijn te krijgen en ervoor te zorgen dat alle elementen op een prettige manier samenvallen. Bij een vierkant beeld neig je al snel naar symmetrie en patronen. De kunst is om het een niveau verder te krijgen dan dat.
 

Bijkomend gevolg: ik kijk weer meer met mijn fotografische blik

Omdat ik nu tóch een Instagram-account heb, kijk ik anders naar mijn omgeving wanneer ik geen fotocamera bij me heb, maar wel mijn telefoon. Het maakt niet uit of ik op werk zit of, zoals in onderstaand geval, in een hotelkamer in Den Bosch. Ik stel mezelf nu vaker de vraag zie ik hier ergens een vierkante foto? 
Overigens plaats ik mijn Instagram-foto’s nooit dezelfde dag. Omdat de emotie van de foto er dan nog inzit en ik soms veel te enthousiast ben. Een dag later beslis ik of het Instagram-waardig is of niet.

 

 

Over hoe het Instagram algoritme werkt

Als je van Instagram gebruik maakt en honderden mensen volgt, is het goed om even rekening te houden met het volgende: Instagram toont namelijk niet zomaar alle nieuwe foto’s van de mensen die je volgt. Nee, daar gaat een algoritme achter schuil. En dat algoritme bepaalt dat voor een groot deel op basis van welke foto’s jij hebt geliked. Die wegen zwaar en zijn van invloed op welk type foto’s je in de toekomst zal zien. Kortom, ga dus niet het middelmatige werk van je vrienden lopen liken, want daarmee ondermijn je de kwaliteit van wat je in de toekomst voorbij ziet komen. Niet zo aardig voor je vrienden misschien, maar ach, social media zijn alles behalve ‘social’.

Wil je me volgen op Instagram? Dat kan natuurlijk, en wel hier.