Jawel, mijn volgende Noordereilandserie is af. Deze keer keek ik door de ogen van minimensjes naar dat ineens zo grote Noordereiland. Ik kocht er 100 (van die mensjes), waarvan er 12 in de Maas zijn gevallen. Een serie die dus wat voeten in de aarde had.
Little people photography
Kleine mensjes fotograferen in de grote wereld. Het is inmiddels nauwelijks meer origineel te noemen – ik zie het werkelijk iedereen doen. Maar ik weet nog heel goed wie (voor mij) de eerste was: Slinkachu. Op zijn site staat als mooie ondertitel “Abandoning miniatures since 2006”. Ja, abandoning. Want nadat hij ze heeft gefotografeerd, mogen de mensjes daar gewoon blijven. Voor de oplettende voorbijganger moet dat een hilarische verrassing zijn.
Jaren geleden was ik dus kortstondig fan van Slinkachu. Wat ik toen nog niet wist, maar nu wel (dankzij mijn hernieuwde kortstondige interesse), is dat hij óók het Noordereiland heeft gefotografeerd. Zelfs mijn huis (al is dat niet te onderscheiden door de onscherpte)! Voor zijn boek:
Kauwgom
Enfin: ik ging dus zelf ook op stap met die kleine mensjes. Ik kocht ze online bij een modeltreinshop. 50 mensjes in zittende positie, en 50 staand. Vervolgens ben ik ze overal neer gaan zetten. Staan (of zitten) bleven ze natuurlijk niet, maar dat kon worden opgelost met een ministukje kauwgom onder de schoenzooltjes.
© Kronkeling
Hoe ik te werk ging
Ik heb vele rondjes Noordereiland gelopen met die mensjes in mijn zakken. Ik heb ze in allerhande situatie gezet en fotografeerde van verschillende afstanden. Uiteindelijk bleek de afstand zoals te zien op al (bijna) deze foto’s, de meest ideale. Je ziet dan namelijk wél duidelijk de contouren van de mensjes, maar niet de gezichtsuitdrukking. Dat kon ook niet, want het waren hele goedkope mensjes. Zonder gezichtsuitdrukking.
© Kronkeling
© Kronkeling
© Kronkeling
Ga ik dit vaker doen?
Nee. Het was leuk om te doen omdat ik weer nieuwe dingen heb geleerd over mijn camera. En het was leerzaam omdat je op een heel andere manier naar je compositie moet kijken als je werkt met zoveel onscherpte in je foto. Maar het blijft een gimmick, die mensjes.
Het levert foto’s op die vergelijkbaar zijn met een snoepje. Lekker, maar als je het op hebt, denk je er niet meer aan terug. Er blijft niks hangen, er wringt niets. Het verhaaltje dat je vertelt, is flinterdun. Niks voor mij!
© Kronkeling
Benieuwd naar mijn andere Noordereiland-series? Die vind je hier.