Het oppervlak van de maan minutieus observeren is niet langer enkel voorbehouden aan sterrenwachten en mensen met een dure telescoop. NASA deelde onlangs een foto van de maan in een dusdanig hoge resolutie dat je de telescoop niet nodig hebt. Je kunt simpelweg inzoomen met je muis.
De Lunar Reconnaissance Orbiter draait al sinds 2009 rondjes om onze maan. Gedurende zijn omcirkelingen maakt hij foto’s, veel foto’s. Dat ruwe beeldmateriaal an sich – daar kun je niet zoveel mee. Maar Seán Doran wel: hij werkt bij NASA en is gespecialiseerd in het samenvoegen van dat soort beelden.
Flickr
Zijn Flickr fotostream puilt uit van samengevoegde beelden van Jupiter, Aarde, Saturnus en Pluto. Het zijn mierzoete bewerkte foto’s. Mij een beetje té surreëel. Maar zijn laatste creatie – de maan – is daar een fijne uitzondering op. De foto is zwart wit en telt 10.000 x 10.000 megapixels. Die foto kun je hier downloaden (ruim 15MB groot). Doet prima dienst als een desktopachtergrond.
Seán Doran
Kraters herkennen op de maan
Als leek zie je bij het inzoomen niet veel meer dan een hele hoop kraters. Maar als je een beetje meer bent ingelezen (wat ik natuurlijk ad hoc heb zitten doen), dan weet je bijvoorbeeld dat je op bovenstaande foto de Gassendi-krater ziet, met een doorsnede van 110 kilometer. De ribbels in de krater zijn het gevolg van lavastromingen een paar miljard jaar geleden.
Seán Doran
Bovenstaande foto laat de Bay of Rainbows zien (Latijnse benaming: Sinus Iridum). Deze baaivormige krater is het gevolg van een inslag van een meteoor of andersoortig ruimtegespuis. De impact van de inslag zorgde voor een blijvende uitstulping in het maanoppervlak.
Wat je niet kent dat zie je niet
Aanvankelijk zag ik bij het bekijken van deze foto gewoon de maan. Inzoomen resulteerde in het zien van hobbels en kraters. Pas na langer kijken ga je iets meer ontwaren. Maar dan nog is het maar een fractie van wat er te zien is voor iemand die is ‘ingelezen’. Dit artikel op het blog Bad Astronomy zorgde ervoor dat ik bovengenoemde 2 kraters ook echt zág. Leren kijken dus, ditmaal door een verrijking van je kennis over het onderwerp.
Meer megascherpe foto’s zien, maar dan op aarde? Hier schrijf ik over een zogenaamde gilalapse die in 24 uur gemaakt van Londen.