The Grinders is een groep mensen die het mens-zijn ondermaats vinden en graag trans-humaan door het leven gaan. Ze plaatsen daarom vrijwillig gadgets onder hun huid. Fotograaf Hannes Wiedemann legde deze ietwat sektarische rituelen vast.
Het klinkt als iets uit een science fiction film. Of eigenlijk ís het letterlijk een aflevering uit de serie Black Mirror (waar ik eerder over schreef in dit artikel).
De Berlijnse fotograaf Hannes Wiedemann raakte gefascineerd door de Grinders, zo’n 5.000 Amerikanen die hun tijd vooruit willen zijn. En die daarom in nogal provisorische operatieruimtes kleine apparaatjes implanteren onder hun huid.
© Hannes Wiedemann | Grinders
Vies gezicht
Het is bepaald geen prettig aangezicht: mensen die zichzelf laten opensnijden. Wiedemann las erover en besloot dat hier een fotoserie in school. Via internetfora kwam hij in contact met enkele leden van de groep.
“When I stumbled across the topic, I was confused as to whether I was dealing with ideas of the future, present or past.
Part of that phenomenon is a notion of utopia and a desire to achieve a better future, but there is also an element of self-representation through ‘retro-futurist’ aesthetics.”
~ Wiedemann in British Journal of Photography
© Hannes Wiedemann | Grinders
Wat voor implantaten?
Maar wat voor implantaten gaan dan in die armen en achter de oren? Het zijn RFID tags en andere devices die in staat zijn om data te versturen. Het begon ooit met een professor die in 1998 een tag in zijn arm liet implanteren zodat hij met een vingerknip het licht aan kon doen.
Andere Grinders kunnen nu bijvoorbeeld thuis automatisch deuren laten openen dankzij een magneetje in hun arm. Erg nuttig is het allemaal nog niet, maar het doel is vooral het speelveld verkennen van wat er mogelijk is en daarmee uiteindelijk ‘the human condition’ te verbeteren – aldus hun officieel luidende motto.
© Hannes Wiedemann | Grinders
Bij de operaties
Wiedemann was aanwezig bij meer dan 30 ‘operaties’. Daar fotografeerde hij wat hij zag. Niks is geënsceneerd, iets dat ook duidelijk voelbaar is in de foto’s zelf. Ze zijn rommelig, rauw en het provisorische handwerk doet vermoeden dat er flink wat infectiegevaar op de loer ligt voor de gewillige vrijwilliger…
© Hannes Wiedemann | Grinders
Bloed en snijwonden
Wiedemann koos er bewust voor om juist ook de ‘vieze’ kant te laten zien. We zien geen cleane operatietafel, geen mooie kleine implantaten. Het is rommelig, bloederig en de implantaten zien er een tikkie te groot en amateuristisch uit. Juist dát wilde Wiedemann benadrukken:
“When science and engineering get practical it may look dirty and weird. That notion of grittiness is very important to me.”
~ Hannes Wiedemann in British Journal of Photography
© Hannes Wiedemann | Grinders
De toekomst?
Het lijkt wat far-fetched en vooral heel science-fiction achtig. Maar dat is het totaal niet als je even verder denkt. Want het gebeurt allang – op grote schaal. Mensen lopen met pacemakers tegen mogelijk hartfalen, en met kleine hersenimplantaten om de gevolgen van Parkinson te onderdrukken. Alleen is dát al mainstream, en al die kleine ‘handige’ apparaatjes (nog) niet. Een kwestie van tijd wellicht.