Lauren Greenfield fotografeert vulgaire rijkdom

Waarom koekeloeren we zo graag in het leven van de superrijken? Misschien om ons te vergapen aan iets dat bizar ver buiten onze belevingswereld ligt. Of wellicht om bevestigd te zien dat die rijken vreselijk oppervlakkig zijn. Dat laatste lijkt de insteek van het werk van Lauren Greenfield. Althans… aan de oppervlakte. Want er schuilt wel degelijk meer achter die overdaad aan welvaart. 

Greenfield volgde decennia lang de superrijken in Amerika. Het leverde honderdduizenden foto’s op, welke ze recentelijk heeft uitgedund tot enkele honderden. En die beelden samen vormen Generation Wealth, een vuistdik boek over de toplaag  van Amerika.

The Queen of Versailles

Ik bleek Greenfield al te kennen, maar dan van een ander medium: ze maakte eerder de documentaire The Queen of Versailles. Daarin volgt ze het echtpaar Jackie en David die samen het grootste huis van Amerika willen bouwen. Echter, door de crisis stort hun succesvolle onderneming ineen, terwijl het huis nog maar half is. Steeds meer zie je hun karakters bovendrijven en blijkt onder die botoxlaag ook gewoon een mens te schuilen. Je kunt de documentaire hier online zien. Aanrader!

Die dubbele laag is overigens wat lastiger te vinden in haar fotowerk. Onderstaand beeld nodigt vooral uit tot “aapjes kijken” in plaats van een wat meer beschouwende blik over wie deze man is, en waarom.

Bij andere foto’s lukt dat juist weer wel:

Lauren Greenfield heeft een oordeel

Hierboven zie je de foto die ook op de voorkant van het boek Generation Wealth is afgebeeld. We zien een model met een vlecht die als kroon om haar hoofd is gedrapeerd. De ruimte is zielloos. De tekst op haar trui ook. Haar dochter hobbelt op een hobbelpaard, zonder enige zichtbare lol. Ze hebben alles, en ze hebben niks – tegelijkertijd.

Natuurlijk, het is een momentopname. Maar wel eentje waarin het oordeel je niet op een presenteerblaadje wordt aangereikt. Je ziet allereerst ménsen, en dan de context. Bij veel van Greenfields’ foto’s wint de context het van de mensen. En dat maakt dat de oppervlakkigheid en het snelle oordeel wint.

Het is vervolgens aan jou of je dat zo laat, of dat je verder kijkt.

 

 

 

 

 

Meer van dit

Dezelfde lege blikken vind je trouwens terug bij een andere fotograaf; Miles Aldridge. Alleen verzint hij de boel zelf bij elkaar. Het resultaat zijn foto’s die na een paar seconden ongemakkelijk onder je huid kruipen.