Een andere omgeving verandert ook je behoeftes, alleen weet je vooraf niet hoe. Daarom is het zo lastig om in te pakken voor een reis: thuis kun je slecht inschatten welke kleding je aan wilt, noch in welke boeken je straks zin hebt. Maar een andere omgeving heeft ook impact op je creativiteit. De kunst is om je daar niet tegen te verzetten.
Ik reis op dit moment door Nicaragua en merk ineens hoezeer de omgeving invloed heeft op waar ik over wil schrijven op dit blog.
Eerst maar even die context schetsen:
In woorden: we zitten op een klein eilandje in de Stille Oceaan. Je kunt er alleen komen met een zeer miniscuul bootje waarna de man van de boot je de laatste meters op zijn rug neemt terwijl hij door het water banjert. Daarna stap je over op paard en wagen.
Het aantal mensen op dit eilandje komt niet boven de 30 uit. Het strand is desgevolg voor ons alleen.
Leven in een cliché
De dagen bestaan uit zeer vroeg wakker worden, want op vakantie leef je gewoon weer zoals het hoort – met de natuur mee. Vervolgens checken we de ‘surf’ (oftewel, hoe hoog zijn de golven, hoe is het getij en hoe staat de wind). Als dat allemaal oplijnt gaan we surfen. Tenslotte bungelen we wat in een hangmat met een boekje en een cocktail. Het is – kortom – vreselijk clichematig allemaal. Keuzes beperken zich tot wat we gaan eten en wanneer we gaan surfen.
Dat leven midden in en met de natuur maakt dat mijn hoofd totaal niet staat naar schrijven over andere fotografen of grootscheepse ontwikkelingen binnen de fotografie.
Je juist niet verzetten
Eigenlijk ontken ik op dit moment het bestaan van de buitenwereld.
En dat maakt dat ik me de afgelopen uren suf heb gedacht over waar ik over ging schrijven. Ik had nergens zin in, behalve schrijven over hier, over nu. Om tot de conclusie te komen dat ik me daar helemaal niet tegen hoef te verzetten.
Dat meeveren juist de oplossing is.
Fotografie en context
Dat meeveren met je gemoedstoestand is ook van groot belang bij hoe je fotografeert. Want zodra je betrokken bent bij wat je fotografeert, is de kans groter dat je foto’s maakt die jouw gevoel goed visualiseren. Zonder jouw gevoel en unieke blik kun je nog steeds mooie foto’s maken, maar die zijn dan van een objectief soort mooi. Ze beklijven niet en maken niet nieuwsgierig.
Wil je meer diepgang in jouw foto’s dan kun je dus het beste starten bij jezelf. Start met wat jou fascineert, wat je voelt, en waar je bent. Niet verzetten, gewoon doen.
Fotografie wordt dan het middel waarmee je jouw boodschap / idee / gevoel overdraagt.
Hoe je dan tot die eigen kern komt, daar schreef ik eerder over in het artikel ‘Interesseer je niet voor fotografie‘.
Het gaat om wat jij te vertellen hebt, niet om de foto an sich.