Laurent Kronental: over je eigen werkelijkheid zien

Iedereen leeft in zijn eigen stukje werkelijkheid. Je genen, je opvoeding, alles wat je tot nu toe hebt meegemaakt, tellen op tot wat je nu voelt, vindt en ziet. Maar ook jouw letterlijke kijk op de wereld is maar een miniem stukje van wat er is. Laurent Kronental laat allemaal verschillende stukjes zien in zijn nieuwe fotoserie. 

Allereerst: ik ben groot fan van Laurent Kronental. In zijn eerdere serie Souvenir d’un Futur (waar ik hier over schreef) fotografeerde hij de Parijse woontorens die kort na de oorlog uit de grond werden gestampt. Het zijn futuristische bouwwerken die een dankbaar decor vormen in vele films (zoals The Hunger Games).

Voor zijn nieuwe serie Les yeux des tours dook hij ín de torens zijn eerdere serie. Hij wilde weten hoe de Parijse voorsteden eruit zien vanaf die hoogte en vanachter die mysterieuze ramen.

Laurent Kronentals’ ronde ramen

De appartementen die hij fotografeerde hebben allen ronde of traanvorme ramen, wat bijdraagt aan een melancholisch, zacht beeld. Om dat nog meer te versterken, zocht Kronental naar de juiste lichtomstandigheden. Hij wilde binnen en buiten  met elkaar laten ‘praten’. Zoals in de foto hierboven waarin het blauw van het tafeltje resoneert in het frisse ochtenblauw van de lucht.

Of de foto hieronder, waarin de gloed wordt versterkt door de donkerrode gordijnen.

“As the cool haze from a dusky sky envelopes a room, the artificial and natural color palettes unknowingly complement one another.

There are aesthetic contrasts regarding the inhabitants interior design and the backdrop of the urban skyline, and there are temporal ones — dependent on seasons and light.”

~ Laurent Kronental via Ignant

Binnen versus buiten

Daar waar Kronental qua kleur een bijpassend palet zoekt tussen binnen en buiten, blijft het contrast juist bestaan tussen het leven van één (binnen) en het leven van duizenden (buiten). Enerzijds zie je de magneetjes op de koelkast en het belang daarvan voor de bewoner, maar kijk je verder dan wordt dat meteen futiel in het licht van de wereld daarbuiten. De inwoner is maar een kleine speler. Hij is het centrum van zijn eigen (kleine) universum en – misschien – voor een paar mensen om hem heen.

Al die uitzichten doen je beseffen hoeveel levens er geleefd worden in één zo’n toren. Allemaal met weer een andere kijk op Parijs. En de werkelijkheid.

“The mundane and the magic intermesh and merge through the porthole that acts as a two-way eye, the window of a flying living room, of a spaceship galley”

~Laurent Kronental on his website