Stel je legt alles bij elkaar wat je hebt aangeraakt op één dag en je maakt er een foto van. Wat zegt die foto over jou en over jouw leven? Paula Zuccotti voerde dit idee uit. Dat resulteerde in een serie foto’s waarbij je de achterliggende persoon angstvallig goed lijkt te kunnen doorgronden.
Een leven in spullen
Mensen leren kennen op basis van wat ze in hun handen hebben: dat concept is niet nieuw. Sterker nog, het is de enige manier om te snappen hoe onze verre voorouderen leefden. Archeologen construeren hele levens aan de hand van opgegraven potten, sieraden en schoenen.
Paula Zuccotti doet in essentie hetzelfde, maar dan met levende mensen. Ze vroeg aan een bont gezelschap mensen om nauwgezet bij te houden wat zij aanraakten op één dag. Daar maakte zij dan een foto van. Het construeren van de persoon erachter, dat mag de kijker doen.
© Paula Zuccotti | Everything we touch | Anna, 2, Tokyo
Iemand herkennen aan zijn spullen
Bij iedere foto meldt Zuccotti de naam, de leeftijd, het beroep en de woonplaats van de persoon. Leuker is het om die informatie niet direct te lezen maar er juist naar te raden. In bovenstaande foto is dat niet zo lastig; de bergen kinderspeelgoed verraad dat we te maken hebben met een peuter.
De foto hieronder geeft de persoon erachter wat minder snel prijs. Ik vind het in ieder geval een vrouw met gevoel voor smaak. Alle items in haar leven lijken zorgvuldig te zijn uitgekozen en passen naadloos in dezelfde stijl. Zelf dacht ik Scandinavische roots, maar het blijkt een film directrice te zijn uit Los Angeles.
© Paula Zuccotti | Everything we touch | Claire, 34, Film Director, Los Angeles
Image in spullen
We omringen onszelf de hele dag met voorwerpen. We zeulen spullen mee, laten spullen achter. Al die spullen verhouden zich tot ons. Wat mij opvalt is dat zelfs de voorwerpen die we nodig hebben om te overleven (eten, kleding), netzogoed onderdeel zijn van onze expressie. Alles draagt bij aan het beeld dat we van onszelf hebben / willen uitdragen.
Naast de noodzakelijke spullen raken we ook graag dingen aan waarmee we emotioneel verbonden zijn (zoals de teddybeer van de peuter) waarmee we prestaties neerzetten (zoals een surfplank) en waarmee we onszelf creatief kunnen uiten.
© Paula Zuccotti | Everything we touch | Josh, 29, Londen
© Paula Zuccotti | Everything we touch | David, 23, cowboy, Tucson
© Paula Zuccotti | Everything we touch | Davis, 29, Seattle
Hoe zijn de foto’s gemaakt?
Zuccotti bereisde 6 continenten en zocht mensen die bereid waren om gedurende 24 uur te documenteren wat zij gedurende de dag hadden aangeraakt. Aan de hand van het opgegeven lijstje verzamelde Zuccotti alle voorwerpen en legde deze neer in de volgorde waarin de persoon ze had aangeraakt. Iedere verzameling legde ze neer op een canvas van 4 bij 2,7 meter. Haar camera monteerde ze op 4 meter hoogte, recht erboven. De voorwerpen zijn dus niet digitaal samengevoegd maar hebben naast elkaar gelegen. Het maakproces kun je zien in de video hieronder.
Wat ik nog mis
De serie geeft een mooi inkijkje in de diversiteit van spullen, levens en daarmee de personen. Wat – vind ik – nóg leuker was geweest, is als de fotografe ook portretfoto’s had gemaakt. De grote vraag is dan of je in staat bent om de portretten te koppelen aan de spullen. Dan weet je pas echt of je iemand kunt herkennen aan de hand van zijn spullen.
Ook spullen, maar dan anders
Er zijn meer interessante fotoseries over de rol van spullen in ons leven. Zo fotografeerde Margeaux Walter mensen in een overdreven IKEA-omgeving. De mens valt er volledig in weg en is ondergeschikt geworden aan zijn dertien-in-een-dozijn interieur. En onlangs schreef ik over een fotografencollectief dat in de Walmart eigenhandig spullen van dezelfde kleur verzamelt, kunstig neerzet, een foto maakt, en dan weer vertrekt. Wat rest zijn verbaasde Walmart medewerkers.