Rotterdam barstte dit weekend uit zijn voegen van de kunst dankzij Art Rotterdam. Haute Photographie pikt graag een graantje mee van dat publiek. Dit jaar was de tweede editie, maar nu al lijkt de beurs volwassen te zijn geworden. Een kort verslag van mijn bezoek, en van de fotograaf die ik daar heb ontdekt.
Haute Photographie noteerde ik op mijn lijstje met de ‘moet je bezoeken’-fotografiefestivals. Bovendien woon ik er om de hoek, dus even langs gaan is een kleine investering. In tegenstelling tot de foto’s die daar te koop zijn, die vragen toch wel een flinke hap uit je portemonnee.
De prijzen van de foto’s
Dit is bepaald geen instapbeurs. De prijzen van de foto’s schommelen zo tussen de 2.500 – 30.000 euro. Er is ook zeker wat te koop daaronder, maar dan moet je het doen met iets dat het qua formaat leuk doet boven het kraantje in de wc.
En ja, het is wat Hollands, maar ik begin toch ook nog even over de toegangsprijs. Vorig jaar was deze 5 euro. Waarschijnlijk omdat niemand Haute Photographie kende, en er nog naam moest worden gemaakt.
Dat lijkt te zijn gelukt.
Want dit jaar was de toegangsprijs het driedubbele, namelijk 15 euro. Dat is geen wereldschokkend bedrag, maar wel als je enkele tientallen werken gewoon lekker nog een keertje ophangt. Die werken waren trouwens allemaal van Kahneman Gallery, de organiserende partij (samen met het Nederlands Fotomuseum). Ik voelde me daardoor als trouwe bezoeker een beetje bekocht met deze deja vu-ervaring.
De omvang
De beurs is flink gegroeid: 65 fotografen worden vertegenwoordigd door een twaalftal galerieën. De hal toonde tijdens de eerste editie nog ruim, nu is iedere vierkante meter benut. Het voelt nog net niet claustrofobisch op een drukke zondagmiddag. Net als vorig jaar vult de ruimte zich naast mensen ook met lounge muziek die live wordt verzorgd door een dj. Het restaurant aldaar zorgt bovendien voor de inwendige mens (champagne aanwezig).
De fotografen
De beurs toont divers werk maar neigt vooral naar de wat meer abstracte hoek van fotografie. Documentair is nagenoeg afwezig. Heel veel nieuws zag ik er niet. Zo hing mijn favoriete fotografenduo van vorig jaar er ook weer tussen: Inka & Niclas.
Wie ik nog niet kende was Yoshinori Mizutani. Of nouja, ik schreef heel toevallig vorige week over hem in mijn nieuwsbrief (lid worden kan hier). En nu zag ik ineens ander werk van hem aan de muur hangen, iets wat ik nog veel mooier vond:
De foto laat alleen maar silhouetten zien van vogels en industrie. En juist die tegenstelling tussen kleine karaktertjes op die emotieloze elektriciteitskabels vind ik mooi. Dromerig. Na enig zoeken vond ik meer werk van Mizutani in deze stijl:
Yoshinori Mizutani
Yoshinori Mizutani
Yoshinori Mizutani
Yoshinori Mizutani
Geen spijt
Natuurlijk, volgend jaar ga ik weer. Dan frons ik vast weer even de wenkbrauwen als ik bekend werk aan de muur zie hangen (al hoop ik dat ze die gewoonte na dit jaar stop zetten). Gelukkig viel er ook voldoende andere fotografie te zien. En tevens leuk: nieuw werk van bekende fotografen. Geen weggegooid geld dus. Het heet bovendien niet voor niets Haute…. Een beetje pretentieus moet het dan wel wezen.