Ik keek onlangs in De Kunsthal naar levensechte beelden. Indrukwekkend, maar wat ik pas écht gaaf vond, waren de twee werken van Evan Penny. Hij vertaalt photoshop-vervormingen naar een driedimensionaal beeld. Iedere keer als ik er naar keek, verdraaiden mijn hersens zich. Ik snapte het niet en ik snapte het wel, en dat dus tegelijk.
Wat Evan Penny precies doet is verdomd lastig uit te leggen, maar ik ga toch een poging wagen. Maar bekijk eerst eens de foto van één van zijn beelden die ik zag. Je ziet de kunstenaar zelf:
© Kronkeling
Een hoop dimensies
Met fotografie vertaal je een driedimensionale wereld naar een tweedimensionaal vlak. In dat vlak – een foto – kunnen allerhande vervormingen plaatsvinden die in de echte wereld niet bestaan. En juist díe vervormingen brengt Penny weer terug naar een driedimensionaal beeld. Hij maakt dus een levensecht beeld van een vervorming die enkel bestond binnen het fotografisch medium. Dan krijg je dus een uitgerekt hoofd zoals hierboven.
Of een uitgerekt hoofd in de breedte:
© Kronkeling
Je ziet wat je verwacht te zien
Het is heel maf om een vervormd fotobeeld driedimensionaal te aanschouwen. En het gekke is, als je daar dan weer een foto van maakt (zoals ik hierboven deed), dan lijkt het gewoon weer een plat vlak te zijn. Oftewel, je ziet wat je verwacht te zien: zo’n vervormd beeld is altijd plat, dus nu ook. Zelfs als je er voor staat zie je amper die drie dimensies.
Hoe Evan Penny deze beelden maakt
Penny maakte voor het beeld hieronder een driedimensionale scan van zijn eigen lichaam. De gescande data is in een beeldbewerkingsprogramma gemanipuleerd tot een anamorfose, een afbeelding of beeld dat slechts vanuit één hoek er realistisch uitziet. Vervolgens werd het resultaat uitgefreesd. In plaats van een foto, manipuleert hij dus een nog te maken beeld. En dan krijg je dus een anamorfose.
© Kronkeling
Fotografie bepaalt wat we zien
We zijn helemaal niet gewend om een anamorfose in een driedimensionaal beeld te zien. En dat maakt dus dat ik er vol visueel onbegrip naar heb zitten staren. Ik snapte het, en ik snapte het niet.
Wat Penny hiermee laat zien is dat dit deel van onze perceptie volledig is ingevuld door fotografie. Zo’n rare vervorming kán alleen maar tweedimensionaal zijn, denken we. En dat zíen we dus. Zelfs na diverse keren om het beeld heen lopen voelde het niet alsof mijn hersens geloofden wat ze zagen.
Meer werk van Evan Penny
Meer weten over het werk van Evan Penny? Bekijk dan onderstaand filmpje! Of ga naar de Kunsthal in Rotterdam waar tot 1 juli 2018 twee van zijn werken hangen.