Tara Wray: fotograferen met een depressie

Tara Wray had een depressie. Ze was tot weinig in staat, behalve fotograferen. En wat ze vastlegde weerspiegelde haar gemoed. Wrang genoeg leverde dat een bijzondere serie op die een beetje ongemakkelijk onder je huid kruipt. 

Fotograferen met een depressie

Fotografie laat jouw beeld van de werkelijkheid zien. Jij bepaalt immers de plaats, het moment en het standpunt van de te nemen foto. De werkelijkheid van Tara Wray tijdens haar depressie bestond uit alledaagse dingen in het landelijke Vermont in de VS. Nergens zijn de foto’s uit haar serie Too tired for sunshine uitgesproken depressief, maar tóch voelen de beelden licht unheimisch.

 

 

Diverse beeldtaal van Tara Wray

De beeldtaal van Wray is divers; de foto direct hierboven is een duidelijke verwijzing naar haar eigen staat van zijn. Tegelijkertijd is het humoristisch, wat zit er in die dozen? Wie heeft die tekst erop gestempeld?

De foto met de glijbaan geeft zijn gloriedagen prijs. Zomers lang gleden kinderen af en aan. Maar de glijbaan is stuk en staat daar een beetje overbodig te zijn.

 

 

Tara Wray: onderkoelde humor

Bovenstaande drie foto’s hebben allemaal een onderkoeld gevoel voor humor, zij het zwarte humor. Wray fotografeert situaties waarvan ze zelf geen onderdeel uitmaakt; De beklemming van een donut, de gevangenschap van twee honden in een auto en een lamlendige kleuter onder het bed. Uiteenlopende onderwerpen, maar toch past het bij elkaar. De beelden samen laten je (een heel klein beetje) voelen hoe Tara zich voelde.

 

Hetzelfde, maar dan anders

Dat ellende soms een goede voedingsbodem kan zijn, is ook terug te zien in het werk van Laura Hospes. Na een zelfmoordpoging werd ze opgenomen. Ze mocht geen spullen mee, maar voor haar camera maakten ze een uitzondering – ze kon simpelweg niet zonder.