Kronkeling gaat over kijken, niet over camera’s. Maar zelfs iemand die de hele dag kijkt, heeft soms een nieuwe camera nodig. Onlangs was het zover: ik kocht een nieuwe. En dus schrijf ik nu bij hoge uitzondering eens over gear. Drie argumenten waarom ik de Fujifilm XT2 kocht. Zonder technisch geneuzel trouwens.
Gear Acquisition Syndrome
Het gaat dwars tegen mijn principe in: schrijven over camera’s en toebehoren. Dat doet iedereen al, en veel te veel bovendien. Staar je je blind op spullen, dan vergeet je dat zelf aan de slag moet. Dit gedrag onder fotografen heeft op internet zelfs een ietwat gekscherende naam: Gear Acquisition Syndrome.
Maar…
Een camera is wel van invloed op wat er mogelijk is – fotografisch gezien dan. Camera’s doen alleen maar wat jij ze vertelt dat ze moeten doen. Het moment, de compositie, de (on)scherpte, dat is allemaal aan jou (als je het écht tot de essentie terughaalt, kom je uit op twee keuzes die een fotograaf heeft).
De afgelopen maanden ging ik steeds meer missen en steeds minder fotograferen. Ik ging bij mezelf na of daar sprake was van een causaal verband. Ja dus. Hierbij een opsomming van mijn drie argumenten die mij tot de koop hebben aangezet.
Kronkeling met nieuwe camera langs de Seine
Reden 1: Ik ben een beetje klaar met straatfotografie
In 2014 kocht ik een Fujifilm X100t (hier vind je zijn opvolger). Toentertijd had ik een Canon 60D met zware L-objectieven erop. Ik sjouwde me een breuk en dat ding was veel te aanwezig bij de vele straatfoto’s die ik maakte. De X100t was daarentegen klein, compact en toonde een stuk minder professioneel. Dat helpt als je ongevraagd mensen op straat fotografeert.
Maar nu vind ik straatfotografie minder interessant. Het heeft me geholpen om te kijken in composities en momenten. Echter, nu wil ik méér. Iets consistenters. Ik kan er – pretentieus gezegd – mijn signatuur niet in kwijt. En ineens heb ik last van dat vaste brandpunt op mijn camera. Zoomen met mijn benen gaat prima op straat, maar niet in een woonkamer. (En ja, hier pleitte ik juist nog vóór dat vaste brandpunt – het kan verkeren…).
Reden 2: Ik wil meer documentair fotograferen
Wat moet ik dan zonodig fotograferen in een woonkamer, zul je mogelijk denken. Welnu, ik heb bergen post-its met ideeën – allen gericht op documentaire-achtige fotografie. En telkens dacht ik dus: kan niet, niet met mijn huidige camera.
Het lijkt tegenstrijdig: elders op dit blog pleit ik voor beperkingen: hoe minder keuzes je hebt, hoe creatiever je moet zijn. Maar dat geldt vooral als je ideeën richtingloos zijn. Je weet niet wat je wil en doet dan niks. Keuzeverlamming. Dán helpt het als je jezelf kunstmatige grenzen oplegt, door bijvoorbeeld eens een tijd met één brandpunt te fotograferen.
Inmiddels heb ik een boel zeer gerichte plannen – netjes uitgeschreven op een A4tje. Ik heb die zelfopgelegde beperkingen dus niet meer zo nodig. Ik wil gewoon een camera die past bij die plannen. En dus wat meer flexibel is (denk aan het kunnen wisselen van objectieven).
© Kronkeling met nieuwe camera langs de Nieuwe Maas
Reden 3: Ik wil mijn huidige camera, maar dan met meer mogelijkheden
Ik kies dus weer voor een Fujifilm. Omdat ik na 4 jaar feilloos weet hoe Fujifilms ‘denken’. Ik hoef niet meer door een uitgebreid kennismakingsproces met de X-T2, het is gewoon de grote broer van de X100t. Of misschien de neef.
Over het geluid van de sluiter…
Wat ik niet wist: dat ik bijna verliefd zou kunnen worden op het geluid (en het gevoel!) van de sluiter. Die van mijn oude Canon 60D klinkt een beetje lomp en hoekig. De X100t was bijna geheel geluidloos – en eigenlijk was ik het een beetje gaan missen. Soms vroeg ik me zelfs af ik nu wel of niet een foto had gemaakt. De Fujifilm X-T2 laat dat gelukkig wel weten (tenzij je de elektronische sluiter gebruikt). De sluiter van de X-T2 klinkt verfijnd, rond en soepel. Iets wat een sommelier trouwens ook trots over een goed glas wijn zou kunnen zeggen. Benieuwd wat dat kost? Je vindt ‘m hier.
En nu?
Nu rest mij niets dan al mijn grootse plannen tot uitvoer te brengen. No excuses, just shoot.