Het is zondag – dus Kronkeldag. No matter what, ik publiceer op zondag twee blogs. Punt. Dus zit ik nu aan het strand in Portugal met ipad toetsenbordje op mijn schoot. Zonder inspiratie, en zonder internet. Doch met mooi uitzicht.
Waar ik mijn inspiratie vandaan haal
Nu ik geen internet heb, merk ik ineens hoe afhankelijk ik daarvan ben geworden voor Kronkeling. 80% van de artikelen begonnen met iets dat ik las of zag op internet. Ik volg tientallen websites wekelijks via Feedly (in dit artikel leg ik uit wat dat is). De overige 20% komt voort uit dingen die ik lees in boeken of tijdschriften. Die laatste kan wel in enkelvoud eigenlijk, want ik lees er maar 1: de British Journal of Photography (lees hier waarom).
Enfin, nu zit ik dus onthand aan het strand – zonder boeken en zonder internet. En vraag ik mij ineens af: waarom kan ik zelf niets verzinnen? Hoe afhankelijk heb ik mijzelf gemaakt van anderen om tot ideeen te komen?
Onzin.
Ik heb talloze ideeen, alleen neem ik de tijd niet om die eens goed uit te werken tot een artikel.
Een voorbeeldje dan
Iets waar vaak over nadenk:
Waarom zijn sommige momenten fotowaardig, en andere niet? In hoeverre is zoiets cultureel bepaald, of verschilt het misschien wel per generatie? Is het afhankelijk van het apparaat waarmee we fotograferen?
De niet-fotograaf fotografeert vooral sociale gelegenheden: een gezamenlijke selfie op een terras met een goede vriend. Een verjaardag.
Maar inmiddels fotograferen we ook om prestaties te delen: op Strava voeg je foto’s toe tijdens je hardloop- of racefietsactiviteit. “Kijk, hier was ik, terwijl ik weer een nieuw persoonlijk record vestigde”.
Wat we niet fotograferen: een huilend kind net nadat het straf heeft gekregen. Boodschappen doen in je eigen supermarkt. Op de bank voor de tv zitten. Naar de tandarts gaan. Terwijl dat nu juist het meerendeel van je leven behelst – het zijn de “Mundane Mondays” die nooit worden vastgelegd maar wel 90% van je leven vormen.
En dat vind ik raar.
Volgens mij is dit voer voor een diepgravend promotieonderzoek, maar ik zou natuurlijk eens kunnen beginnen met een artikeltje. Gewoon, zonder internet, enkel terugvallend op mijn eigen hersens.
Het werkt wel, zo eventjes zonder internet. Of misschien ook wel helemaal niet – dit artikel is wat minder gestructureerd dan normaal. Maar toch: waar ik aan het begin van dit artikel nog geen idee had waarover te schrijven, heb ik nu een concreet plan voor een (nog te schrijven) artikel.
Voornemen: ik ga vaker schrijven zonder internet. En dan maar zien wat ervan komt. Iets soortgelijks kun je natuurlijk doen met fotografie. Zoals gewoon eens ergens 4 uur rondhangen met je camera. De foto’s in dit artikel zijn het resultaat van precies dat, in Zuid-Portugal.