Internet besluipt je, bekruipt je zo vanachter de bosjes en gebiedt je te delen waar je aan denkt, wat je doet, met wie, en waarom. Jenny Odell speelt met die ongemakkelijkheid in haar fotowerk.
Geen tijd om te herkauwen
We laten ons en masse dicteren wat we in onze lege minuten doen. Bij het wachten op de trein zoek je vertier buiten jezelf; je apps voeren je een oneindige stroom van informatie. Je hersens krijgen nauwelijks de gelegenheid om eens iets te herkauwen; zoals het gesprek dat je zojuist voerde, de vreemd gevormde wolk die boven je hangt of voor mijn part de bijzonder smakeloze kledingkeuze van de persoon naast je op het perron.
En die onrust, die zie je terug in de fotoserie Natural History van Jenny Odell.
Jenny Odell
Het belang van lang douchen
Ik vecht (ja, vecht) dagelijk tegen mijn impuls om mijn telefoon te pakken. Het is gemakzucht, het externaliseren van verveeldheid. Terwijl ik weet dat ik de beste ingevingen krijg als dat ding niet in de buurt is. Als ik onder de douche sta, bijvoorbeeld. Of tijdens een lange autorit (zonder podcast aan).
Het zijn mooie landschappen, in die foto’s van Odell. Maar je loopt er niet rustig in rond. Je telefoon piept, vibreert, pingelt en overstemt met gemak de tjiftjaf die uit volle borst zijn naam twinkeleert. Tevergeefs. Je kijkt op je telefoon, kan je nieuwsgierigheid niet onderdrukken.
Jenny Odell
Zelf vertelt Odell bar weinig over het hoe en waarom van deze fotoserie (die overigens ‘ongoing’ is). Het enige dat ze deelt, is een quote. En eigenlijk zegt die voldoende over haar motieven voor deze serie:
… the more intuitive a device becomes, the more it risks falling out of media altogether, becoming as naturalized as air or as common as dirt.
– Alexander Galloway, The Interface Effect
