Jimmy Reid maakt portretfoto’s van insecten

De wereld stikt van de portretfoto’s; mensen kijken graag naar mensen. Jimmy Reid niet. Hij fotografeert de oneerbare beestjes die ongevraagd onze huizen, schoenen en bedden betreden. Het zijn engerds zonder gezicht. Denken we. We kunnen hun gezicht niet zíen. Dankzij Reid nu wel. 

Een lieveheersbeestje met een baard

Insecten zijn dermate klein dat we ons niet bekommeren om hun ‘gezicht’. Een lieveheersbeestje is derhalve vooral een verzameling van wat stipjes en pootjes. Ik had geen idee dat ze ook kleine hipsterbaardjes hebben. Maar ik vind het één van de gezelligste types binnen het insectenrijk.

Het lieveheersbeestje is daarom – vermoed ik – de ambassadeur der insecten. Een flinke taak als je een groep vertegenwoordigt die zó wordt verguisd. Kijk bijvoorbeeld eens naar de types die hieronder zijn gefotografeerd:

 

Waar is het gezicht?

Ik zoek verwoed naar mond, neus en ogen, mijn antropomorfische neigingen kan ik moeilijk onderdrukken. Want ik wil een gezícht zien, het karakter van zo’n beestje kunnen ontwaren. Niks van dat al. Insecten hebben ogen met talloze kleine cellen. Op hun gezicht zitten schilden, tentakels en haren. Misschien ook maar beter dat ze zo klein zijn, want in menselijk formaat zijn deze beesten behoorlijk aanstootgevend. Overigens, ooit wáren ze groot.

Miljoenen jaren geleden liepen er duizendpoten rond die 2 meter lang waren:

Vroeger was er meer zuurstof

Libelles hadden een spanwijdte van een meter. De oorzaak van het drastisch verkleinen van het insectenrijk ligt (denkt men) in het feit dat er vroeger veel meer zuurstof in de atmosfeer zat, namelijk 30%, tegenover 21% vandaag). Insecten konden derhalve veel meer zuurstof opnemen via hun tracheeën, dat zijn buisjes waardoor de zuurstofhoudende buitenlucht direct door het hele lichaam wordt verspreid (wij hebben daar longen voor).

Enfin, voor de gezelligheid nog enkele portretten:

 

 

 

Waarom we bang zijn

Tot slot: de mate van angst en aversie voor insecten is mijns inziens vooral afhankelijk van drie factoren:

  • De mogelijkheid tot het steken van een mens
  • De wijze waarop het insect beweegt (waarbij snelheid en onvoorspelbaarheid de angst verhogen)
  • De grootte en dikte van de poten (hoe groter en dunner, hoe enger)

Tim Urban heeft op zijn blog Wait but Why een uitvoerig (en hilarisch) artikel geschreven over het hoe en waarom van insecten: “Why bugs ruin everything”. Kleine tip mijnerzijds: niet lezen onder het eten.

Portretten van andere dieren

Liever iets fris bekijken? Tim Flach portretteerde dieren. Hij laat je bijna denken dat een pandabeer kan praten.