Drie keer per dag zit je met je hoofd boven een bord met eten. Maar wat weet je eigenlijk van dat bord? Helemaal niks, zo leerde ik na het lezen van het boekje Science of the Secondary. Het is weer een teken dat ik nog steeds niet voldoende oplet, niet écht kijk, met volle aandacht.
Iets echt snappen
Je wordt omringd met dingen om je heen waarvan je geen verstand hebt. Niemand weet immers hoe een camera, een telefoon of een oven werkt. We bezitten fragmenten van kennis, maar geen mens weet hoe iets van A tot Z in elkaar steekt.
Natuurlijk, ik noem enkele complexe apparaten denk je wellicht. Maar het geldt ook voor de simpele dingen. Zoals bijvoorbeeld een bord, gewoon een simpel bord waar je van eet. Zoom in en er gaat een wereld voor je open. Of, zoals Confucius ooit eens zei:
“A common man marvels at uncommon things. A wise man marvels at the commonplace.”
En precies dat doet Atelier Hoko met hun project Science of the Secondary. Zij hebben inmiddels een hele serie boekjes uitgegeven over zeer alledaagse dingen. Zoals de sok, een vensterraam, een appel of een klok.
Plate
Ik kocht een tijdje terug de editie “Plate”. Ik las het en stond versteld over hoe weinig ik nog wist van iets waar ik 3x per dag achter zit. Ik heb het nooit mijn bewuste aandacht geschonken. Of in ieder geval nooit nadat ik een jaar of 5 was. Want voor die tijd geven kinderen alles hun onverdeelde aandacht – ze maken nog geen onderscheid.
Zo werd ik mij ineens bewust van hoe en waarom we borden afwassen.
En hoe de vorm van het bord (idealiter) aansluit bij het type voedsel dat we erop leggen.
En hoe de vorm van ons bord veelzeggend is over wat voor soort eten erop ligt.
Daarnaast leerde ik over de wetenschap van een lepel die over een bord schraapt.
En hoe belangrijk ons gezichtspunt is; van welke afstand en vanuit welke hoek kijken we naar ons eten?
Leren kijken
Atelier Hoko brengen met hun serie boekjes een ode aan de dingen om je heen. Het deed mij denken aan een door mij pas ontdekte podcast: “Everything is alive”. Daarin worden objecten geinterviewd. Zoals bijvoorbeeld een blikje cola. Of een lift. Al na de eerste minuten viel voor mij de idioterie weg, en luisterde ik geboeid naar hoe een blikje cola zich voelt net nadat iemand hem in gesloten staat op de grond heeft laten vallen. Briljant.
Zelf hebben?
Zelf op onderzoek gaan naar niet-bijzondere zaken? De boekjes zijn enkel via HOKO zelf te koop.
En als je meer over dit thema zoekt: Suzanne Saroff fotografeert objecten door glazen water heen. Waardoor die glazen water ineens razend interessant worden.