Op vlooienmarkten vind je dozen vol foto’s die niemand meer wil hebben. Omdat de personen ons niks zeggen. Ernst Lalleman ziet dat anders. Hij vond zes dozen vol portretfoto’s van de Haagse bevolking uit de jaren ’50. Haarscherp, alsof ze zó uit het beeld naar je toe kunnen lopen. En nu is hij op zoek naar wie die Hagenaren (of Hagenezen) allemaal zijn.
Hoe het begon
Het verhaal begint eigenlijk al in 1987. Ernst Lalleman struinde door een krakerspand in Den Haag en vond zes fotodozen met daarin 235 grootbeeld kleurennegatieven uit 1959 en 1960. Hij nam ze mee.
Ernst Lalleman
En toen gebeurde er heel lang niets, zoals dat soms gaat met dingen waarvoor de tijd nog niet rijp is.
Pas 30 jaar later opende hij de dozen weer eens en was minstens zo verbaasd als in 1987. De negatieven zijn van Foto Americain, wat eind jaren vijftig een bekende fotostudio was in Den Haag. Dat maakt dat de verzameling negatieven een interessante dwarsdoorsnede toont van de Haagse middenklasse.
Maar wíe zijn het allemaal?
Lalleman besloot de boel te digitaliseren. Dat kon in 1987 nog niet, en bleek de sleutel tot een interessant project. Hij deelde zijn project Wie zijn wij? op internet met de vraag wie zichzelf of een familielid herkende. Inmiddels hebben 41 gefotografeerde Hagenezen een naam gekregen dankzij dit project.
Hollands welvaren
De foto’s tonen een welgemoed optimisme. Voor wie er meer in wil lezen, valt dat natuurlijk goed te koppelen aan het tijdsbeeld eind jaren ’50. Vijftien jaar na de Tweede Wereldoorlog bereikte de wederopbouw een hoogtepunt. De economie bloeide en daar leek de Haagse middenklasse zeker een graantje van mee te pikken.
Maar één foto per keer
De kwaliteit van de foto’s is opvallend, vindt Ernst Lalleman (zelf ook fotograaf):
“Je moet je voorstellen hoe dat technisch toen ging met de camera. Dat was eerst scherp stellen, dan de cassette met negatief erin en klikken. Daartussen zat 20 seconden, waarin je niet mocht bewegen. Er werd maar één foto gemaakt, het materiaal was kostbaar.”
Hij wijst op de foto van een teckel, zelfs die is niet bewogen. “Dit is echt vakwerk.”
Eén niet zo geposeerde foto
Foto’s uit een fotostudio zijn nu eenmaal geposeerd. Zelfs de teckel doet zijn best. Er lijkt echter één uitzonder te zijn, de foto van Marian:
Ze staat er losjes bij en lijkt zó weggelopen uit het Hollandse polderlandschap. Het is de enige foto waarop een naam staat genoteerd. Wellicht was ze een bekende van de fotograaf?
Wat doe jij met jouw foto’s?
Nu vraag ik mij iets af. Over 70 jaar zijn er vast nog vlooienmarkten, maar liggen daar ook foto’s van ons?
Ik denk het niet.
Misschien wel onze oude iphones. Maar lukt het iemand om nog om dáár onze Instagram foto’s vanaf te plukken? De kans is namelijk klein dat Instagram nog bestaat over 70 jaar.
Weet je nog dat je Hyves gebruikte? Of Myspace? Allemaal weg.
En waar zijn nu de foto’s die je daar deelde?
…
Daarom: print je foto’s, voor het te laat is en de generatie na jou geen idee heeft hoe jij eruit zag. Waarschijnlijk zijn dit de enige foto’s die van mij over zullen blijven.
Zelf alle 235 foto’s bekijken? Die vind je hier.