In april mocht ik doen wat ik wil(de). Dat beviel goed, maar is natuurlijk geen recept voor vooruitgang. Daarom in mei maar weer gewoon aan de slag. Met een boek, een podcast, een potlood en mijn camera natuurlijk.
Wat ik doe in mei
- Allereerst: de uitvoering van mijn tweede Kronkeling Lab. De eerste gaf ik in april, voor een groep van 9 enthousiaste kijkers. Een dag vol met andere blikken, inzichten en ideeën. In mei staat er nóg eentje gepland (wil je als eerste horen zodra ik nieuwe Kronkeling Labs heb gepland, stuur mij even een berichtje dan zet ik je op de geïnteresseerdenlijst).
- En verder: meer tekenen! Over het hoe en waarom daarvan kun je lezen je in mijn andere artikel van deze week.
- Ik moet meer fotograferen (what else is new). Doel: tenminste 2x een dagdeel op pad.
- Een projectplan maken (of concreter: kiezen uit de stapel ideeën die ik reeds heb). En dat projectplan dan óók opdelen in hapklare brokken voor de rest van het jaar.
Wat ik lees in mei
Bel Canto van Ann Patchett (het boek van Patchett dat ik vorige maand las, was dus een succes).
Leuk, natuurlijk, die verantwoorde literatuur. Maar mijn artistieke zelf moet ook wakker blijven! In de boekenwinkel van The Photographers’ Gallery in Londen liep ik tegen het volgende boek aan:
Het is geschreven door een voormalig directeur van de Rijksakademie in Amsterdam en bedoeld voor een ieder die zich kunstzinnig wil uiten. Ik ben er net in begonnen; het leest fijn weg en biedt originele invalshoeken waardoor ik aan het denken word gezet. In het kort helpt het je om antwoord te geven op twee vragen:
Waar sta ik?
en
Waar sta ik voor?
De man bij de kassa aldaar constateerde droogjes:
“So you had to come to London to find a book written by a Dutch guy?”
Tsja, soms heb je een omweggetje nodig. Je vindt het boek hier.
Offtopic
In datzelfde Londen bezocht ik trouwens in april The Barbican (foto uit de kop van dit artikel). Dat is een centrum voor allerhande kunstzinnige uitingen (theater, bioscoop, concerten, etc.). Daarnaast omvat het ook talloze woningen, een vijver, restaurants en een cocktailbar. Het gebouw is in brutalistische stijl opgetrokken en bestaat dus voornamelijk uit betonnen geometrische vormen die je overal herhaald ziet. Een surreëel geheel dat me deed denken aan de fotoserie van Laurent Kronental. Allebei aanraders 🙂
Wat ik luister in mei
Tot slot: ik heb weer een nieuwe podcastverslaving: Science vs. van Gimlet Media. In een half uurtje tijd wordt iets tot op de bodem – en op wetenschappelijk verantwoorde wijze – uitgezocht. Eindelijk antwoord op vragen zoals heeft het zin om vitaminepillen te slikken? En het is nog leuk om naar te luisteren ook.