Stel: je woont in kamer van 2 bij 3 meter zonder ramen. Daar zit je 22 uur per dag in, al jaren. En dan word je gevraagd welke foto je zou willen zien. Wat is je antwoord? Het project Photo Requests from Solitary voert fotoverzoeken uit voor Amerikaanse gevangenen die in een isoleercel zitten. Het resultaat is een naargeestig inkijkje in de Amerikaanse maatschappij én de menselijke geest.
Over het project
Photorequests from Solitary (PFS) is opgestart door een groep vrijwilligers die de fotoverzoeken van gedetineerden online zetten, zodat fotograferen overal ter wereld die verzoeken kunnen uitvoeren en uploaden. PFS zorgt vervolgens dat die foto bij de man of vrouw in de isoleercel terecht komt. Die mensen krijgen overigens geen onbeperkte stroom aan foto’s te zien, iedere foto moet dus bijzonder genoeg zijn om telkens weer te kunnen bekijken.
Hiermee wordt de losse, op zichzelf staande foto bijzonder veel waard voor één persoon. Veel meer dan een foto die je voor 10.000 euro bij een galerie koopt.
En je vraagt je meteen af: om wat voor beelden vragen mensen die in een isoleercel zitten?
Nou, deze dus:
De website staat berstensvol verzoeken. De vierkantjes zijn reeds vervuld, de rondjes staan nog open. Op de website vind je de met de hand ingevulde aanvraagformulieren alsmede de foto’s – indien al aanwezig.
De honderden verzoeken gaan alle kanten op. Sommigen zien zichzelf graag gephotoshopt in een omgeving waar ze wél willen zijn. Anderen willen natuurtaferelen zien (“vallende herfstbladeren”). Soms zit er een wat specifieker verzoek tussen:
“I would like a photo of a cat sitting on a window ledge at dusk, with a beautiful background”.
Of
“Any crowd of people, at a concert, sporting event, wedding, beach, or crowded street.”
Waardoor ik me realiseer dat met zoveel alleen-zijn je dus kunt gaan verlangen naar mensen, veel mensen.
De inzendingen komen – zo lijkt het – voornamelijk van enthousiaste vrijwilligers die lang niet altijd een fotografisch oog hebben. Daarom staat ieder verzoek ook nog steeds open; je kunt blijven insturen. Dat geeft de organisatie wat te kiezen.
Beweging zien
Ik doolde eindeloos rond op de website. Maar mijn blik bleef het langste hangen op het verzoek van Mark:
MOTION!
I’ve been in solitary for 23 years & 3 days today. It’s like living in a still-life painting; that’s not living, it’s existing; being “in place.” So little “moves” here.
I’d like to see things moving. Perhaps traffic at night, lights shining & the trails from lights whizzing past.
Or water flowing from a stream, waterfall etc. that shows motion.
Or snow while it is falling?
Anything in MOTION!
Wat dit project ook duidelijk maakt is dat een foto uiteindelijk ook maar een slap substituut is van wat een mens uiteindelijk het meeste nodig heeft: menselijk contact. Aanvraag 184 van Gerald, toont dat op pijnlijke wijze:
Op zijn verzoek “just try talking to me” ontving hij de volgende inzending:
Zelf verder kijken? Hier vind je de website.