Er was nog meer te doen in Parijs dit weekend: FotoFever is het randevenement dat zich richt op mensen met een kleinere portemonnee. Hieronder vind je mijn lievelingsfoto’s, inclusief de prijs.
FotoFever is een beetje de Franse versie van Unseen. Niet zo prentieus en niet zo duur als Paris Photo. En wat grappig is: de beurs start met een aantal ingerichte huiskamers waarin diverse foto’s aan de muur hangen. De huiskamers zijn thematisch ingedeeld. Dat ziet er meteen heel anders uit dan die eindeloze rij galerieën:
Maar die rij galerieën is er ook gewoon hoor:
FotoFever is – in vergelijking met Paris Photo – heerlijk rustig. De sfeer is ontspannen, bovendien hoef je hier niet in een eindeloze rij te staan om een (taai) broodje te kopen.
Hieronder vind je een selectie van foto’s waar ik blij van werd. Ik voeg ze toe aan mijn inspiratieplakboek.
Julia Amarger | Secret no. 2 | Prijs: € 1.200,-
Alain Cornu | Sur Paris | Prijs: € 2.400 per stuk
Christophe Jacrot | The yellow house, blizzard | Prijs: € 2.900
Nanjing Tang | Sans Titre | Prijs: € 510
En dan nog eentje, gewoon omdat het fascinerend was om naar te kijken: een volledig uit elkaar gehaalde camera in perspex:
Francois Bel | Cliche | Prijs: € 8.300
Het valt wel op: Frankijk heeft maar liefst drie enorme fotografie-evenementen:
Paris Photo (grootste fotografiekunstbeurs)
Rencontres de la Photographie in Arles (grootste documentairefotografie festival)
Visa pour l’image in Perpignan (fotojournalistiek festival)
Waarom zoveel festivals in Frankrijk?
Misschien komt dat wel omdat in Frankrijk de fotografie is uitgevonden; Louis Daguerre wist in 1839 het licht als eerste blijvend te vangen.
Althans…
Gelijktijdig boog Henry Fox Talbot zich over het fotografisch procédé in Engeland. Maar hij bleef in de luwte met zijn vinding, de calotypie. Echter, Daguerre was naast fotograaf ook een heel behendig zakenman. Hij zorgde voor een grote verspreiding van de daguerrotypie, ook buiten de Franse landsgrenzen.
Talbot was een wetenschapper, hij hield zich niet zo bezig met PR. Het procédé dat hij uitvond, vernoemde hij dan ook niet naar zichzelf, zoals Daguerre wel deed. De calotypie van Talbot bleek uiteindelijk toekomstproof, dáárop borduurde de fotografie verder voort, niet op de daguerrotypie. Het hele verhaal lees je in dit boek.
Enfin:
Dit was een bijzonder lange aanleiding voor wat ik zeggen wil: De Fransen hebben zich de fotografie toegeëigend. Zij bezingen de fotografie zoals geen ander land dat doet. En geef ze eens ongelijk.