Badplaatsen in de winter zijn bepaald geen trekpleisters. Maar wél voor Sander van Wettum: hij toont de absurditeit van deze plekken zodra de beoogde doelgroep – toeristen – er niet is. De resulterende mistroostigheid leent zich uitstekend voor een fotoserie.
Heel lang geleden ging ik naar Blanes in Spanje. Ik was net 18 en had eindexamen gedaan. Het wachten op de uitslag daarvan kon je beter in een zonovergoten en goedkoop oord doen, vond men toen. Maar Blanes bleek nog niet ‘open’. We zaten namelijk nèt voor het seizoen. En dat voelde als rondlopen in een attractiepark na sluitingstijd. Het klopt niet. De sfeer mist, de reuring. Je hebt daardoor teveel aandacht voor de omgeving. En dan besef je ineens dat het er allemaal bespottelijk uitziet.
Een beetje zoals in de fotoserie Hibernation van Sander van Wettum. De badplaatsen uit deze serie zijn in winterslaap. De pretentie – voor zover die er al was – is verdwenen. De spullen, gebouwen en vreemdsoortige constructies wachten op de volgende zomer.
Compositiekeuzes
De beelden doen me trouwens ook denken aan mijn eigen obsessie: non-plaatsen (zie dit artikel voor een uitleg). Alleen met de twist dat deze plaatsen in de zomer wel degelijk een functie hebben (non-plaatsen zijn meestal altijd non-plaatsen). Dit soort mistroostigheid spreekt mij juist aan, er zit een ruw soort schoonheid in. Al ligt dat dan weer vooral aan de blik van de fotograaf en de compositorische keuzes die hij maakt.
Zoals in de foto hieronder, waar de bovenste rand van de reling precies wegvalt tegen de kustlijn die overloopt in de bergen.
Een andere fotoserie over verlaten plaatsen, vind je bij Lauren Marsolier. Alleen gaat zij volstrekt anders te werk. Namelijk met schaar en photoshop.