Het einde van het jaar nadert en het wordt steeds kouder buiten. Reden om mij eens te buigen over mijn Lightroom archief van 2019. Hoeveel foto’s maakte ik? Ik grasduinde in mijn archief om te zoeken naar mijn lessen van dit jaar. Die gaat over dat het belangrijk is dat je iets dóet, maar dat vervolgens bijna alles anders loopt dan je zelf had bedacht.
Hoeveel foto’s maakte ik?
Het was bepaald geen onverdienstelijk jaar, ik maakte (tot nu toe) 9.284 foto’s. Meer dan in de twee voorgaande jaren:
Maar wat zeggen die aantallen? In mijn geval duiden pieken vooral op fotografische activiteit, zoals workshops die ik volgde en cursussen waar ik aan deelnam. De workshop bij Ed Kashi leverde dit jaar 1.671 foto’s op. En mijn vakantie in Taiwan 1.756 stuks. Dat telt lekker mee.
En hoe zit het dan met de kwaliteit?
Kwantitatieve gegevens zeggen natuurlijk niks over de kwaliteit van de foto’s. Maar het zegt wél wat over hoe actief ik ben geweest. En dat correleert op de lange termijn (hopelijk) met toenemende kwaliteit.
Enfin.
Terugkijkend op 2019 zie ik een jaar in vogelvlucht aan me voorbij gaan. Sommige foto’s drukte ik af op dibond en hangen nu in een expositie. Anderen fungeerden als headerfoto voor een artikel op dit blog.
Ik selecteer mijn ‘good shots’
Sinds dit jaar heb ik een mapje gemaakt in Lightroom met de titel “good shots”. Daar sleep ik alles heen waarvan ik op dat moment vind dat het een goeie foto is. Gedurende het jaar sleep ik daar trouwens ook weer van alles uit. Mijn oordeel wordt soms vertroebeld door mijn emotionele binding met het moment dat ik de foto maakte (hier lees je hoe je daarvan af komt).
Enfin, uit dat mapje heb ik er nu een paar geselecteerd die voor mij het jaar goed in beeld brengen. Het zijn strikt genomen niet per sé mijn beste foto’s. Dat zal ik pas veel later kunnen beoordelen. Maar het zijn foto’s die lang op mijn prikbord hebben gehangen zonder me te vervelen. Of ze staan voor een ontwikkeling waar ik verder mee ga.
Je hoort het al: behoorlijk subjectief. Maar het is dan ook míjn selectie, niet bedoeld om samen te exposeren. Want dan zou het een bijzonder slecht afgestemd geheel worden.
Hoe dan ook, dit zijn ze.
Dit beeld maakte ik per ongeluk, in Arles. Het was helemaal niet de bedoeling dat die blaadjes haarscherp zouden zijn, en die vrouw niet. Het leerde me dat je soms wat vrijer moet fotograferen, even uit je kaders moet stappen. En daar schreef ik natuurlijk ook weer een artikel over.
Je zou bijna denken dat ik de onscherpe vrouw in het rode jurkje heb achtergevolgd. Vier weken later was ik namelijk wéér in Frankrijk, maar ditmaal in Parijs voor de workshop die ik daar volgde bij Ed Kashi. Deze foto werd mijn signature piece. Overigens was mijn plan voor de workshop volstrekt anders. Ik leerde dat plannen maken goed is, zolang je maar wél open blijft staan voor andere invalshoeken. Een beetje zoals de quote van John Lennon, waarbij ik het woord “life” voor de gelegenheid even vervang voor “Photography”:
Photography is what happens to you while you’re busy making other plans
En dan deze onverwachte foto op de luchthaven van Girona, waar ik me een end in de rondte verveelde. Het toont maar weer eens aan hoe belangrijk het is dat je fotografische blik zoveel mogelijk “aan” staat. Juist ook op momenten waarvan je denkt dat het niet nodig is.
In 2019 was het ein-de-lijk tijd voor een idee dat al jaren in mijn kop zat. Schapen langs de snelweg fotograferen. Maar die foto’s van grazende schapen langs ‘s heeren wegen – daar was geen donder aan. Wat wél een succesvol bleek, was de verplaatsing van een kudde van 300 schapen dwars door een dorp. Ze omringden argeloze bestuurders die soms lachend, soms gefrustreerd moesten wachten tot de kudde voorbij was. Hier vind je het hele artikel over die schapen.
Tot slot een foto van het Kleinpolderplein. Fly-overs fascineren me enorm, en nog steeds heb ik er niet precies gevonden wat ik nu zoek. Maakt dus niet uit, leerde ik dit jaar. Dus ik ga er lekker mee door, ik zie wel wat er anders gaat lopen dan ik had verwacht 🙂