Dit weekend struinde ik door mijn archieven en (her)vond een aantal foto’s die ik maakte in Iran. De kans dat nu iemand besluit om op vakantie te gaan naar Iran is nihil, dus reden te meer om foto’s te delen van mijn twee favoriete plekken in Iran.
Fotografie voor thuisblijvers
Eén van de eerste toepassingen van fotografie was het laten zien van verre werelddelen aan thuisblijvers. Je kocht op je vakantiebestemming foto’s en liet die aan het thuisfront zien (de eerste betaalbare en makkelijk draagbare camera voor de burgerman kwam pas in 1901, de Kodak Brownie). Of, als een reis naar het buitenland niet binnen budget lag, kocht je in Nederland foto’s van verre bestemmingen, om toch een beetje op reis te zijn.
Inmiddels reist iedereen overal maar naartoe. En maken we zelf onze foto’s. Dwangmatig bijna, want het zijn de trofeeën van onze reis. Kijk eens waar wij geweest zijn, kijk eens waar ik was!
Maar mijn foto’s van Iran heb ik nauwelijks gedeeld. Ik schreef er één artikel over. En daarna verstoften ze verder in mijn archief, tot vandaag. Want juist deze foto’s zie je niet vaak. En dus, net als 2 eeuwen geleden deel ik deze foto om te laten zien aan de thuisblijvers. Of tenminste aan mensen die nog nooit Iran hebben bezocht. En dat zeer waarschijnlijk ook niet zullen doen.
Wat deed ik in Iran?
In 2016 maakte ik met twee vrienden een zelfbedachte rondreis door Iran. Het was een reis tjokvol spontane gesprekken. Het is iets dat ik in geen enkel ander land meemaakte. Iraniërs op straat waren nieuwsgierig naar ons, naar ons thuisland, naar onze blik op Iran. En ze wilden bijzonder graag hun Engels oefenen met ons. Ze koesteren toeristen, want wij waren het enige potentieel positieve lijntje naar de rest van de wereld. Soms bleek onze koffie in het café al te zijn betaald door een Iraniër.
Een groot plein in Isfahan
Enfin, mijn favoriete plekken in Iran dus. Allereerst een plek waar ik uren heb doorgebracht; eindeloos rondgelopen, gepicknicked en gesproken met Iraniërs. Dat was op het Meidan Emamplein van Isfahan, gebouwd in 1595.
Persepolis
En dan een locatie die een toeristische attractie van jewelste zou moeten zijn: Persepolis, een nederzetting gebouwd door Perzische koning Darius I. De vroegste resten dateren uit 515 voor Christus. Je zou verwachten dat dat flink wordt beschermd. Maar nee hoor. Je kunt er zonder gids ronddwalen. En beveiligers zijn nergens te bekennen. Een fragiel touwtje markeert soms de scheidslijn tussen het pad en daar waar je niet heen mag.
We bezochten Persepolis aan het einde van de dag. Inclusief spectaculaire zonsondergang. Derhalve kon ik foto’s maken die lijken op een game die zich afspeelt in de Griekse Oudheid.
Welke foto’s liggen bij jou te verstoffen?
Soms zie je later pas de waarde van eerder gemaakte foto’s. Duik daarom periodiek in je archieven, wie weet kom je iets tegen dat alsnog het delen waard is. Of dat perfect blijkt te passen in een project waar je nu mee bezig bent.
Meer van mijn foto’s uit Iran zien? Bekijk dan het artikel Over fotograferen in Iran, en ja dat mag gewoon.