Een fotoserie laat dingen zien die je in het dagelijks leven niet opmerkt. Je denkt dat iets voor altijd is, maar morgen kan alles anders zijn. Of over 27 jaar. Deanna Dikeman fotografeerde jarenlang haar uitzwaaiende ouders: bij ieder afscheid pakte ze haar camera. Vanaf de eerste foto weet je waar de serie onvermijdelijk op afstevent.
Door te fotograferen ben ik me veel bewuster van de vergankelijkheid. Kijk maar eens de foto’s terug op je telefoon van een week geleden. Wat toen als “nu” voelde, behoort alweer tot het verleden.
Dikeman fotografeerde van 1991 tot 2017 ieder afscheid na een bezoek aan haar ouders. Dat zag ze trouwens pas achteraf. Want ze fotografeerde er lustig op los tijdens ieder bezoek. Later zag ze al die uitzwaaifoto’s.
Liever geen emoties
Die foto’s maakte ze om niet overmand te worden door emotie bij het wegrijden. Een foto maken geeft je wat te doen, je kunt je aandacht richten op iets concreets, in plaats van dat ongrijpbare gevoel dat gepaard gaat met afscheid nemen.
Eigenlijk is het mooier om de hele fotoserie te zien.
Zelf iets telkens fotograferen
Als je een gebruik herhaaldelijk fotografeert, zie je dingen die je anders niet opvallen. Stel, je was 10 jaar geleden begonnen met jouw ontbijt te fotograferen. De omgeving waarin je ontbijt is sindsdien flink veranderd, maar waarschijnlijk ook je ontbijt zelf. Iets dat nu lastig terug te halen valt, maar met een fotoserie in één overzicht te vatten is.
Dus wat kun jij fotograferen dat tijdloos lijkt, maar het niet is?
En voor wie geen idee heeft, hier nog een voorbeeld.