Het is een bekend fenomeen: gezichten herkennen in levenloze objecten. Sommige fotografen doen niet anders. Ik vind het een beetje makkelijk. Recentelijk kwam ik echter een voorbeeld tegen dat mijn aandacht wél greep. Annemieke Tonnaer zet twee foto’s naast elkaar, waardoor natuur en mens zo in elkaar overlopen.
Onze relatie met de natuur is er vooral één van nemen: we eten haar op en maken er spullen van. We ervaren de natuur als een op zichzelf staand iets, niet iets waar we zelf ook onderdeel van zijn. Op haar website schrijft Tonnaer dat ze met haar project wil laten zien dat we wel degelijk verbonden zijn met de natuur – meer dan we denken.
De visuele weerslag in het project Human = Nature is bijna letterlijk: in haar beelden vloeien we zowat naadloos over in boomschors en – stronk.
Kijk eens goed naar de beelden: Tonnaer gebruikt niet steeds een vast formaat maar lijkt per foto te besluiten wat het beste werkt. Ook de wijze waarop ze de foto’s combineert, verschilt. In de foto hierboven zie je de boom zowel aan de zij- als onderkant. Het moet een flink gepuzzel zijn geweest, waarvan wij nu enkel het eindresultaat zien.
En hieronder doet ze ook weer iets anders:
Toch eens anders kijken naar die bomen, tijdens mijn volgende wandelingetje.