Ik woon op twee plekken, en dus wisselt mijn fotografiestandplaats tussen Den Haag en Rotterdam. In beide steden fotografeer ik er lustig op los. Daardoor zie ik scherper wat de omgeving met mijn blik doet. Tijd om eens wat te delen.
Vanaf 13 maart zie je een steile piek in mijn foto-archief: ik maak gemiddeld 200 foto’s per week. Zo’n productiepiek heb ik nimmer eerder gehad. En: ik print mijn foto’s eindelijk. Dat laatste helpt mij om een lijn te ontdekken in wat ik fotografeer. Die kennis gebruik ik weer bij volgende fotowandelingen. Want ook je ogen moet je constant kalibreren.
De invloed van een plaats
Eigenlijk was het de bedoeling dat ik de afgelopen weken in Gent en Kopenhagen zou fotograferen. Want daar zou ik heen gaan, met mijn camera. Het ging niet door, zoals alles niet doorgaat (behalve de lente). Dus blijf ik thuis, in mijn twee steden Den Haag en Rotterdam.
Doordat ik in verschillende steden verblijf én daar fotografeer, zie ik ineens wat voor invloed de omgeving heeft op mijn beelden, en waar ik naar zoek. Want dat doe je als fotograaf: je zoekt beelden. Bewust of onbewust. Jij besluit immers wanneer en waar je een foto maakt. En tot slot beslis je hoe je dat doet: wat valt er binnen en buiten je kader?
Heb je enig idee waar jij naar zoekt?
Voor wie geen flauw idee heeft: de eerste stap is veel fotograferen én terugkijken naar je gemaakte werk. Welke patronen komen daarin naar boven? Wil je hier serieus mee aan de slag, doe dan eens deze opdracht in 3 delen.
Zoeken naar een beeld
En waar ben ik dan naar op zoek?
Dat weet ik nog niet precies, maar het wordt me wel steeds duidelijker. In steekwoorden: Een lekker soort eenzaamheid. Non-plaatsen. In zichzelf gekeerde mensen. Lijnen. Vlakken. Gebouwen. Ruimte. Na iedere fotowandeling maak ik een selectie. Een paar dagen later kijk ik nog eens en pas mijn selectie aan waar nodig. Mijn blik wordt steeds scherper en smaller. Steeds meer foto’s vallen direct al af. Omdat ze niet passen bij wat ik zoek.
Beide steden hebben een ander effect op mijn gemoed: Rotterdam voelt hoog en soms beklemmend; de stad wil de lucht in en slokt me op. Terwijl Den Haag voor mij in de breedte uitrolt. Dat gevoel zie ik terug in de beelden die ik maak:
Dezelfde stijl, een andere toon
Ik vind het grappig om te zien hoe mijn stijl grofweg hetzelfde blijft, maar de toon ietsje verandert. Dat geldt eigenlijk voor iedere buitenfotograaf: het maakt niet uit waar je fotografeert, je kunt altijd iets vinden dat aansluit bij jouw signatuur.
Maar het is bijzonder lastig om te weten wat dan jouw signatuur is. Het gekke is: als je er bewust naar op zoek gaat tijdens het fotograferen, dan vind je hem niet. Hij zit namelijk verscholen in de talloze foto’s die je maakt. Hoe meer je fotografeert en selecteert hoe groter de kans dat ‘ie pardoes komt bovendrijven.
Veel fotograferen en veel selecteren
Let op: beiden zijn even belangrijk. Veel fotograferen zonder selecteren geeft je een portfolio zonder richting. Veel selecteren en nauwelijks fotograferen kan wel, maar je hebt dan weinig fotowerk om uit te kiezen. Met als gevolg dat je sommige richtingen op voorhand al uitsluit omdat je ze nooit hebt onderzocht.
Aan de slag dus!
Ik kwam er net achter dat ik al eens heb geschreven over hoe je omgeving je blik beïnvloedt. Maar toen zat ik in Nicaragua… Andere tijden.