Vijf jaar geleden schreef ik mijn eerste artikel voor dit blog. Sindsdien komen er steeds twee per week bij. Zolang je daar niet mee stopt, kom je vanzelf bij je vijfhonderdste artikel. Bij ieder honderdtal schrijf ik wat over dit blog zelf, in plaats van over fotografie. Ditmaal: wat zijn mijn schrijfregels voor dit blog?
Eerst het bewijs:
Toen ik begon met schrijven voor dit blog, had ik een vaag beeld van hoe het moest zijn. Gaandeweg ontstonden impliciete en expliciete regels waar ik mij aan ging houden. Die vorm en stijl zorgen er nu voor dat ik veel sneller werk, én sneller kan bepalen of een onderwerp wel of niet past bij dit blog.
1. Verwijder minstens de helft van je artikel
Iedere tekst is vlak na productie obees: schrijf iets op en ik verzeker je dat ik minstens de helft kan schrappen zonder dat er iets aan informatie verloren gaat. Dat heeft niks te maken met of je vaak schrijft of niet. Want ook in dit 500ste artikel heb ik heel wat verwijderd.
Ik probeer daarom niet om bij de eerste versie het meteen perfect te formuleren. Doel is dat de boodschap op papier komt. Pas daarna ga ik er met de stofkam (of eigenlijk delete-knop) doorheen.
Ik moet vaak denken aan wat Mark Twain ooit schreef in een brief aan vriend:
“I didn’t have time to write a short letter, so I wrote a long one instead.”
Want je eigen tekst redigeren kost tijd. Overigens speelt mijn onbezoldigde redacteur hier ook een cruciale rol: zonder zijn redactie zou dit blog beduidend meer typo’s, taalfouten en incongruente boodschappen bevatten.
2. Wees een positieve recensent
Ik begon Kronkeling ooit omdat ik meer wilde weten over de softe kant van fotografie. Geen geneuzel over apparatuur, wel overpeinzingen over hoe je aan de gang blijft, hoe je leert om écht naar je omgeving te kijken. En over fotografen wiens werk ik bewonder. Er zijn natuurlijk ook heel veel fotografen wiens werk mij niks doet.
Maar daar schrijf ik niet over; dat brengt niemand iets positiefs. Mij niet, de fotograaf niet, en jullie ook niet.
Disclaimer: Eén fotograaf vormt hierop een uitzondering, daar was ik wat minder positief over. Maar ik denk niet dat deze puissant rijke marketingman daar iets van heeft gemerkt.
3. Schrijf over wat een fotograaf doet, niet over wie hij of zij is
Het is makkelijk om een fotograaf te introduceren aan de hand van zijn cv. Maar als lezer haak ik meteen af. Dus onderstaand lijstje vind je nauwelijks terug hier:
- geboortejaar
- woonplaats
- genoten opleidingen
- gewonnen prijzen
Zo’n introductie vind ik saai en niet ter zake doende (tenzij het relevant is voor het fotoproject). Wil je het toch weten, dan kun je het gewoon even googlen.
Trouwens, jezelf fotograaf noemen is misschien ook niet zo’n goed idee.
4. Maak het persoonlijk
Toen ik net begon met dit blog, kreeg ik feedback van een Amsterdamse vriendin:
“Ik zie jou nergens in dit blog.”
Ze had gelijk. Inmiddels heb ik mijzelf flink in dit blog gefietst. Ik refereer zoveel mogelijk aan mijn eigen ervaringen en ideeën. Dat schrijft trouwens ook veel leuker.
En dus maak ik (hopelijk) nooit gebruik van clichés als:
“Iedereen heeft wel eens meegemaakt dat…”
Tenenkrommend. Want als ik het heb meegemaakt, heb jij dat ook. Schrijf dáár dan alsjeblieft over. En dat probeer ik dus.
5. Laat je niet (ver)leiden door het aantal lezers per artikel
Ik kijk graag naar de statistieken voor dit blog. En dus weet ik waar jullie – als groep – het liefst op klikken. Simpele, hapklare artikelen doen het goed. En ondanks dat ik me erop voorsta dat dit geen gear blog is, gaat het soms toch ‘mis’. De paar artikelen die over mijn camera gaan, zitten in de top 10 best gelezen artikelen.
Voor de goede orde: een camera maakt geen foto’s, dat doe je zelf. De keuze wanneer, waar en vanuit welk standpunt je fotografeert, is veel bepalender voor de foto dan het merk camera waar je dat mee doet.
Enfin, ik aanschouw wat er gebeurt in die statistieken en doe er verder niks mee. Zou ik dat wel doen, dan gaat dit blog lijken op de bekende fotografieblogs. En die bestaan dus al.
Mijn hoofddoel is dat ik dankzij mijn geschrijf dingen leer: het scherpt mijn blik en structureert mijn denken. Dus blijf ik gewoon schrijven over wat mij bezig houd, dat doe ik immers al 5 jaar lang. Soms razend enthousiast, soms een ‘moetje’. Niet wachtend tot ik inspiratie heb, maar gewoon zondagochtend beginnen met schrijven. En zo kom je dus bij je 500ste artikel terecht. Waar ik nu best een beetje trots op ben.
Voor wie verder wil lezen over schrijven: het boek On writing well is mijn schrijfbijbel. Daarnaast leerde ik een hoop van de blogs van De Blogacademie.
Andere terugblikken
Nieuwsgierig naar mijn terugblikken bij de overige honderdtallen op mijn blog? Hier vind je de 100ste, de 200ste, de 300ste en de 400ste. De 500ste heb je net zitten lezen.