Afgelopen week was ik op zoek naar een geschikte fotolocatie in Rotterdam. Eentje die past bij mijn thema. Diezelfde dag had ik de app Randonautica gedownload. Ik liet het zoeken aan de app over. En verdomd, ik werd geleid naar een locatie 2,9 km van mijn huis die naadloos paste bij mijn project. Volstrekt onbekend voor mij, maar perfect passend in mijn desolate thema. Hoe kan dat?
Hoe Randonautica werkt
Simpel gezegd: de app Randonautica geeft de gebruikter willekeurige coördinaten in je eigen buurt. Echter, daar gaat nog wel wat aan vooraf. Bij het openen van de app word je gevraagd om aan jouw intentie voor de wandeling te denken. Dat kan van alles zijn. Iets dat je graag wilt tegenkomen, een woord, een spreuk, whatever. Als fotograaf kun je natuurlijk heel hard denken aan een voor jou perfecte fotolocatie.
Vervolgens dien je te kiezen uit drie verschillende soorten wandelingen: Void, attractor of anomaly. Ik heb de afgelopen 10 minuten een poging gedaan om uit te leggen wat het verschil is. Ik heb 4 alineas geschreven én weer verwijderd.
Kortom, ik snap het zelf eigenlijk niet. Dat komt omdat deze app stoelt op kwantummechanische principes. En zodra ik me daarin verdiep, gaat het mij duizelen. Het gedachte-experiment waarin een kat tegelijkertijd dood en levend is, is ook zoiets onnavolgbaars.
Maar goed, dat ik het niet snap, dat maakt niet uit. Voor wie denkt dit wel te kunnen snappen, plak ik hieronder de tekst van de website over het verschil tussen en attractor en een void:
Mijn intentie voor de wandeling
Terwijl de app een locatie voor mij uitzocht, dacht ik heel hard aan mijn intentie: een desolate fotolocatie. De beelden die ik voor me zag waren verlaten sportvelden, omdat ik die tegenkwam de laatste keer dat ik fotografeerde. De app spuugde twee coördinaten uit die ik in GoogleMaps opende. Ik zag meteen dat ik er nog nooit was geweest. Wat gek was, want het was maar 2,9 km verderop.
Enfin, ik ging wandelen. En bij de toegewezen stip op de kaart, vond ik dit:
Hoe werkt dit?!
Hier kun je natuurlijk paranormale streken in zien: jouw gekozen intentie heeft direct invloed op het kwantummechanische proces, waarbij ‘het universum’ je de juiste kant op stuurt.
Geloof ik dat?
Deels.
Ik denk niet dat het universum jou iets laat, zien, maar dat jij zelf veel beter kijkt doordat je je intentie zo duidelijk hebt benoemd. Zie het als een horoscoop; de algemene formulering daarvan zorgt ervoor dat iedereen zich erin kan herkennen. Evenzogoed kun je bij een wandeling middels Randonautica-coördinaten ook datgene vinden dat past bij je intentie. Immers, Randonautica benadrukt dat het niet altijd om het eindpunt gaat, maar soms juist om de route ernaar toe.
Dat geeft mij dus de taak om 2,9km lang geconcentreerd te zoeken naar een desolate fotolocatie.
Ik vond er – behalve op het eindpunt – ook nog twee tijdens de wandeling:
Ik vraag me af of ik zo goed had gekeken als ik zónder die app had gewandeld.
Ik denk daarom dat de app vooral is wat jij denkt (of hoopt) dat de app is. Of zoals de makers het verwoorden:
We are somewhere in the middle between a game, science, and art, and we try to take as much as possible from each of them, because we believe that labeling and leading to a unified methodology limits the potential of activity.
Via Randonautica
Het gaat dus eigenlijk (alweer) over datgene zien waar je aandacht voor hebt. Dat kan met deze app, maar ook als je bijvoorbeeld eens van rechts naar links kijkt (in plaats van andersom). Of een wandeling maakt met iemand die wereld op een volstrekt andere wijze bekijkt (een blinde, een kind, een architect, etc.).
Zien wat je zoekt
Uiteindelijk kun je overal datgene zien wat je zoekt. Ooit was ik op een zeer dichtbevolkt eiland in Colombia (ter grootte van twee voetbalvelden). Pas toen ik thuis mijn foto’s bekeek, viel me op dat die drukte niet te zien was in mijn beelden. Ik had juist de eenzame, verlaten mens gefotografeerd. Best knap, als je weet dat er 1.000 mensen op dat miniscule eilandje woonden.
Enfin, je ziet wat je wilt zien.