In mijn dag zit 24 uur. Die besteed ik aan van alles. Maar als ik goed in iets wil worden, moet ik bewuster met die uren omgaan. Dan is dus de vraag: wat ben ik bereid om op te geven, zodat ik tijd kan besteden aan – in mijn geval – fotografie?
Je kiest ervoor om tijd voor iets te maken. Tijd heb je dus niet, tijd maak je. Dat ik iedere zondag twee artikelen schrijf voor dit blog, daar heb ik bewust voor gekozen. Oók voor die specifieke dag. Want ik wist – inmiddels alweer 5 jaar geleden – dat ik op zondagochtend niks noemenswaardigs te doen had. Als ik die tijd nu eens gebruik om wél wat zinnigs te doen, vul ik iets op zonder dat ik er veel voor moet laten.
In het begin was dat best een verandering. Want die vrije zondagochtend had ik niet meer. Maar ik krijg er ook wat voor terug; het voldane gevoel nadat ik de artikelen heb geschreven en uitgestuurd via mijn nieuwsbrief. En de hoeveelheid kennis over fotografie die ik heb opgedaan. Dat is een bijproduct van ruim 500 blogs daarover schrijven.
Toch bleek het meer te kosten. Want ik besteedde iedere week een halve zondag aan dit blog. In datzelfde weekend wilde ik óók fotograferen, met vrienden afspreken, leuke dingen doen met mijn vriend. Dat bleek lastig om in 48 uur te proppen.
Mijn oplossing
Sinds 1,5 jaar werk ik 4 dagen per week. Nu kan ik één werkdag aan fotografie besteden. Dat gaat logischerwijs weer ten koste van mijn inkomen. Maar zodra ik kan kiezen tussen tijd en geld (en dat kan als je in je basisbehoeften kunt voorzien), dan kies ik voor tijd.
Die afwegingen in je tijdsbesteding zou je eigenlijk doorlopend moeten maken: wil je nu een Netflix-serie kijken, of aan je fotoproject werken? Alleen kost kiezen energie. Dus kun je beter vooraf tijdsblokken in je week reserveren waarop je aan de slag gaat met jouw project.
Maar weinigen doen dat. Omdat het voelt alsof we zoveel tijd hebben. Na vandaag komt morgen. En dan weer overmorgen.
Je kunt altijd volgende week beginnen met dat project.
Toch?
Maar weken tellen op tot maanden, jaren, decennia. En ondertussen kun je meepraten over alle Netflixseries, maar antwoord je op de vraag ‘En hoe staat het met je fotoproject?‘ steeds hetzelfde. Je bent ermee bezig. Soort van.
We act like mortals in all that we fear, and we act like immortals in all that we desire
~ Seneca
Ben jij blij met de invulling van je tijd? Zonee, wat ben je bereid om op te geven?
Kenneth Koch schreef er een mooi gedicht over over die wens om alles te willen, wat dan ook weer ten koste gaat van alles.
Tijd om te kiezen.