Soms kijk ik naar een film en denk ik reflexmatig die staan veel te dicht op elkaar. Een tel later besef ik dat de film vóór corona is opgenomen. Toen alles nog anders was. Diezelfde pre-corona beelden zitten natuurlijk ook in mijn archief, en op mijn telefoon. Dus ging ik op zoek naar mijn allerlaatste foto van voor corona.
Het duurde even voordat ik die foto vond. Want ik houd van ruimte en weinig mensen in mijn foto’s. Zelfs op drukbevolkte eilanden. Meestal wacht ik totdat mensen zijn doorgelopen, zodat ik een foto kan maken. Ik fotografeerde dus eigenlijk al alsof er corona was.
Maar ik heb hem gevonden hoor, die laatste pre-corona foto die nu echt niet meer kan. Hij staat boven dit artikel. Er staan 11 vrienden op, en ikzelf. In februari 2020 waren we een weekend in België, en dit was onze groepsfoto. Het beeld wordt gevuld door dikke winterjassen die elkaar overlappen omdat we schouder aan schouder staan, sommigen met de armen om elkaar heen.
Zowel het samenzijn met de groep, als het dicht op elkaar staan, kan voorlopig niet. Derhalve voelt de foto uit een ver, voorbij tijdperk.
Then again: de foto’s die we nu maken (creatieve selfies met slechts één vriend en met voldoende onderlinge afstand) zullen op enig moment óók weer tot een ver verleden behoren. Relativeren helpt 🙂
Leuk zondagklusje: zoek ook eens op wat jouw laatste precorona foto is.