Grappig hoe je sommige foto’s volstrekt kunt vergeten. Zoals dit beeld, dat ik destijds niet had gemarkeerd in Lightroom. Direct toen ik de foto zag, hoorde ik het nummer Make your own kind of music in mijn hoofd. Een mooi levensmotto. En goed toepasbaar op fotografie ook.
Bovenstaande foto is volstrekt atypisch als je naar de rest van mijn beelden kijkt. Ik fotografeer zelden mensen. En al helemaal geen vrolijke mensen, zoals deze kerel die vrolijk voor zich uit lacht terwijl hij naar iets luistert. De scène paste dan ook totaal niet in de serie die ik uiteindelijk maakte. Ik was namelijk in Parijs en volgde een workshop bij Ed Kashi. Daarna vergat ik deze foto.
Terug naar dat liedje in mijn hoofd. Make your own kind of music, van The Mamas & The Papas. Voor wie het even niet meer weet, zo gaat ‘ie:
Het gaat over je eigen pad volgen. Niet meezingen met de massa. Ondanks dat die massa soms op je drukt. Ondanks dat het soms makkelijker is om gewoon mee te zingen met het liedje dat al speelt.
Nobody can tell ya
There’s only one song worth singing
They may try and sell ya
‘Cause it hangs them up
To see someone like youBut you gotta make your own kind of music
~ Make your own kind of music|The Mamas & The Papas
Sing your own special song
Make your own kind of music
Even if nobody else sings along
Die laatste zin vind ik het mooist. Ook als niemand met je meezingt: maak je eigen muziek. Het gaat om jouw zoektocht naar wat jij mooi vindt. Niet om wat de massa vindt.
Om die reden plaats ik mijn foto’s dus zelden op Instagram. Ik wil niet dat mensen mijn foto’s liken, dan worden mijn foto’s clickbait en ga ik anders fotograferen. Fotograferen om likes te krijgen, in plaats van fotograferen in mijn eigen stijl.
Laat mij mijn eigen liedje maar zingen. Zelfs als er niemand op klikt, danwel meezingt 🙂
