Ieder programma is goed in één ding. Photoshop is goed in het bewerken van pixels, Lightroom in het bewerken van foto’s, en Miro in het creatief brainstormen over je fotowerk. Dat laatste weet ik pas sinds kort, dus hierbij een uitleg. Wie weet heb jij er ook wat aan.
Mijn probleem
Ik had een probleem waarvoor een oplossing bestond zonder dat ik het wist. Ik wilde digitaal schuiven met foto’s. Ja, dat kan in Lightroom, maar dan blijven ze kaarsrecht naast elkaar staan. En erg gemakkelijk gaat het ook niet. Het is niet de core business van Lightroom. Recentelijk ontdekte ik – dankzij de Fotoacademie – Miro. Het is een digitaal prikbord waarop je helemaal los kunt gaan met tekst, foto’s, tekeningen, lijnen etc. Dat is handig voor mezelf, maar ook handig om met iemand te delen, zoals een docent of een mentor.
Hoe Miro werkt
Miro is een doodsimpel gratis programma. Althans, ik heb genoeg aan de gratis versie. Daarmee kun je diverse borden maken en delen met andere mensen. Die andere mensen hebben dan wel toegang tot ál je borden. Dat is geen probleem voor mij. Het begint met je aan te melden bij Miro. Of Mural, dat is een concurrent met dezelfde functionaliteiten alleen – naar mijn smaak – meer gericht op post-its dan op foto’s. Mural gebruik ik daarom voor mijn werk. Want ik doe ook nog iets anders buiten fotografie 🙂
Nadat je je hebt aangemeld, wijst Miro je de weg. Het zit intuïtief in elkaar; binnen een paar minuten had ik door hoe ik borden kan maken en foto’s kan verschuiven en vergroten en verkleinen. Inmiddels ziet dat er – uitgezoomd – zo uit:
Met die borden ga ik af en toe aan de slag. Gewoon schuiven, nadenken en nog eens wat foto’s uit Lightroom toevoegen. Het is een associatief kijkproces waaruit soms weer nieuwe inzichten voort komen.
Miro gebruik ik nu als voorstadium om te printen. Als ik digitaal een interessante serie in elkaar heb geflanst, print in de beelden om te kijken of ze ‘in het echt’ ook goed werken. Je beelden printen blijft natuurlijk wel een noodzakelijke stap. Maar wanneer je bijvoorbeeld aan veel series tegelijk werkt, dan is daar bijna niet tegenop te printen. Eerst een grove digitale selectie maken, is daarom wel zo prettig. Fijn dat ik daar niet langer Lightroom voor hoef te misbruiken.
En voor wie nu denkt ‘maar je had toch zo’n plakboek?’ Klopt. Heb ik nog steeds. Daar plak en schrijf ik nog steeds in. Geprinte foto’s, krantenknipsels, quotes uit boeken; alle fysieke dingen plak ik erin.
Of het nu geprinte foto’s, een plakboek of Miro is: onderzoek wat bij jouw manier van werken past. Dan is de kans het grootst dat jouw werk het beste tot zijn recht gaat komen.