Het is iets wat weinig mensen weten: ik heb nóg een website. Daar vind je enkel mijn fotoprojecten. Die heb ik al sinds 2012, maar ik maakte het nooit wereldkundig. Wat ik wel deed: de website eindeloos aanpassen. Van template wisselen. Foto’s toevoegen en verwijderen. Maar nu is het klaar met dat uitstelgedrag. Tijd om mijn foto’s te luchten.
Op dit blog vind je mijn beelden bovenaan iedere blogpost (tenzij ik over een andere fotograaf schrijf). En soms laat ik foto’s zien die onderdeel zijn van een project, meestal naar aanleiding van een workshop die ik volgde (bijvoorbeeld bij Alex Webb of Ed Kashi). Maar een duidelijk overzicht van wat ik nu eigenlijk fotografeer, ontbreekt op dit blog.
Daar zijn twee redenen voor:
1. Ik schrijf over de hobbels, niet over het eindresultaat
Dit blog gaat over mijn zoektocht naar wie ik ben als fotograaf. Al mijn inzichten en irritaties daarover deel ik hier. Dus lees je over mislukte ideeën, en wat ik daarvan leer. Ik deel geen series die af zijn, want dan is het proces al voorbij. Internet puilt immers uit van de succesverhalen en de affe producten waarbij het lijkt alsof er geen zweetdruppel aan te pas is gekomen. En eerlijk gezegd voelen mijn series ook nooit ‘af’… Maar dat is al reden nummer 2:
2. Het was nooit goed genoeg om te delen
Er miste altijd nog een beeld (wat ik vervolgens nooit maakte). Of ik besloot het later te delen, wat er nooit van kwam. Tot slot was ik chronisch ontevreden met het template van mijn site. Allemaal afleiding natuurlijk, want het is lekker veilig om niks te delen.
Waarom nu dan wel mijn werk delen?
Sinds maart zit ik op de Fotoacademie. Daar leerde ik hoe belangrijk het is dat je kunt vertellen over waarom je iets fotografeert. En wat je ermee wil vertellen. Iedere selectie die ik maakte werd bevraagd. Die vragen gingen niet over de belichting, de gekozen sluitertijd of hoe ik had nabewerkt. Nee, ik werd bestookt met de vraag ‘wat wil je de kijker hiermee vertellen?’. En hoe irritant die vraag ook is, het hielp. Ik ordende mijn gedachten, mijn foto’s.
En dus is het tijd voor de zoveelste update van mijn website. Maar nu ga ik hem delen. Wetende dat er nog twee fotoseries aan moeten worden toegevoegd én dat er nog wat lay-out foutjes in zitten. Jammer dan. Fotografie is nu eenmaal nooit af. Hier istie:
Zo, dat lucht op 🙂
En de link tussen dit blog en mijn eigen werk is er nu ook. Gewoon bovenaan, in het hoofdmenu:
Waarom een eigen site?
Terug naar mijn honderdste tip. Waarom zou je een eigen website maken terwijl je zonder moeite de boel op Instagram kan zetten?
Nou, omdat:
- een website echt van jou is. En je beelden dus ook (alles wat je op Insta deelt, is ook van Insta).
- omdat jij bepaalt hoe je site eruit ziet.
- je gedwongen wordt om na te denken over wat je wilt overbrengen. Je moet immers keuzes maken (template, lettertype, etc.).
Tuurlijk, er zijn ook nadelen.
- Het kost tijd. Tijd die je besteedt aan nadenken over hoe jij wil dat het eruit ziet.
- Het kost geld. Maar als iets gratis is, ben jíj meestal het product en niet de klant.
- Je hebt minder publiek. Klopt, mensen die 1/10 seconde naar je foto kijken, die ben je kwijt.
Ondanks dat mijn website een dikke 9 jaar in het schemerduister bestond, ben ik blij dat ik ‘m had. Het is mijn uitprobeerhoek. Instagram gebruik ik niet meer. Facebook trouwens ook niet. Wat die knoppen dan rechtsboven dit blog doen? Dat mag je zelf uitzoeken 🙂