Als beeldmaker moet je je verhouden tot een publiek. Vrienden, familie en volstrekt onbekenden vinden iets van je werk. Maar publiek is overrated. Mijn tip: doe daar niks mee en onderzoek je eigen rol als publiek. Leer je veel meer van.
Publiek weet zelf helemaal niet wat het wil
Het is een beetje een kip-ei verhaal: hoe weet je wat het publiek wil? Henry Ford verwoordde het mooi:
If I had asked people what they wanted, they would have said faster horses.
Maar ze wilden auto’s, alleen die bestonden nog niet, dus wisten ze het niet.
Zo is het ook bij mij. Het boek Uit Voorraad Leverbaar van Hans van der Meer had ik graag zelf gemaakt. Maar ik wist pas dat ik het wilde toen het in de boekwinkel zag liggen. Je eindeloos verdiepen in hoe je een ‘mooie’ foto kunt maken is dus zonde van je tijd. Maak een foto die jij mooi vindt, en zoek daar later publiek bij.
Neem de tijd om je blik te ontwikkelen
Als fotograaf doorloop je talloze fases. Kenmerkend voor de eerste paar fases is dat je je in een hele groep groep bevindt. Hoe langer je fotografeert, hoe meer afslagen je neemt. Totdat je uiteindelijk in een niche zit, waarbinnen jij ineens de beste kunt zijn. De Helsinki Bus Stop Theory gaat precies daarover. In dat geval zal je trouwens geen miljoenenpubliek krijgen, maar tevreden moeten zijn met een klein clubje enthousiastelingen. Wil je toch die miljoenen, dan kun je je het beste bekwamen in stockfotografie.
Wees je eigen publiek
Het is onmogelijk om je publiek echt te doorgronden. Ik heb al genoeg aan mezelf. Dus weer even terug naar mijn kast met fotoboeken. Er bestaat niemand met dezelfde fotoboeken als ik in de kast – die samenstelling vertelt iets over mij. Afgelopen week heb ik eens een stapeltje gepakt en ben op gaan schrijven waarom ik ieder boek heb gekocht. Bijna altijd is dat vanwege een simpel onderwerp dat door de fotograaf een kwartslag wordt gedraaid. Dankzij veel van die boeken kijk ik anders naar mijn dagelijkse omgeving.
En dat wil ik zelf ook doen met mijn projecten. Grappig hoe duidelijk ik ineens voor ogen heb wat voor fotograaf ik wil zijn, puur door mezelf als publiek te zien.
Dus kijk eens wat er in jouw boekenkast staat: wat zijn de overeenkomsten? Waarom kocht je het boek? Dat is het enige publieksonderzoek dat je nodig hebt.
Kleine disclaimer: je kunt natuurlijk wel gewoon luisteren naar de mening van anderen. Ik hoor graag wat mijn docenten, mentoren en medefotografen van mijn werk vinden. Maar uiteindelijk is het wel aan mij om die feedback te gebruiken of naast me neer te leggen. Meer daarover lees je hier.