Altijd als ik fotoranden bijsnijd, denk ik: hier moet ik eens over bloggen. Het is het meest ondergewaardeerde klusje, terwijl je foto er zó van op kan frissen. Als ik moet kiezen tussen bijsnijden of alle andere nabewerkingen dan kies ik voor bijsnijden. Dus hierbij eindelijk een uitleg.
Zodra ik een foto maak, wil ik dat deze al zo dicht mogelijk bij het eindresultaat zit. Ik weet inmiddels hoeveel werk het kost om achteraf een foto recht te zetten. Maar toch kies ik soms voor een breder kader. Dat heeft twee redenen:
- Ik fotografeer met een vast brandpunt. Met mijn benen kan ik zoomen, maar lang niet altijd genoeg. De resolutie van mijn camera is dermate hoog dat een beetje croppen niet ten koste gaat van de kwaliteit
- Soms is het lastig in te schatten wat de beste compositie is. In dat geval maak ik meerdere foto’s en bekijk ik thuis hoe ik het wil hebben
Hieronder deel ik enkele foto’s uit mijn afstudeerproject waarin je kunt zien hoe ik ze heb bijgesneden:
Ik heb een hekel aan rommelige randen, die leiden af van mijn (vaak strakke) onderwerp. De rommel op links in de foto hierboven (fiets, voorkant auto, stukje lantaarnpaal), gaat dus weg evenals de achterkant van de auto rechts. Kijk ook even naar hoe ik de foto aan de bovenkant heb bijgesneden. Ik kies ervoor om het einde van de foto niet in de witte betonstreep of het raam erboven te laten eindigen – ook dat geeft een onrustig beeld.
Dan het volgende beeld:
De lantaarnpaal op links mag weg, evenals die op rechts. En de enorme voorgrond mag ook wel wat minder, die eist veel te veel aandacht op. Eigenlijk had ik hier op een keukentrappetje moeten staan.
Tot slot nog deze:
Palmbomen in winkelcentrum Leyweg te Den Haag. De felgroene prullenbak zint me niet. De kleur leidt af en hij staat er maar half op. Evenals de witte streep op het fietspad die het beeld in komt denderen. Ik wil juist een statisch beeld. Dus weg witte streep.
Dezelfde stijl en sfeer
Mijn doel is dat foto’s uit één serie dezelfde stijl sfeer uitstralen. En dat bereik ik door consistente keuzes te maken, óók in de wijze waarop ik mijn beelden bijsnijd. Iedere ingreep moet bijdragen aan het verhaal of de emotie die ik over wil brengen.