Tijdens workshops en lezingen is dit het punt waar ik vaak over doordram: maak notities, schrijf dingen op, verzamel alles wat je interessant vindt. Je toekomstige zelf zal je dankbaar zijn. Hieronder vind je 3 manieren waarop ik mijn eigen assistent ben. En wat ik daar aan heb.
1. Ik verzamel digitale dingen in Evernote
Evernote is mijn digitale vergaarbak van dingen waar ik blij van word. Dat zijn soms hele websites of artikelen die je simpelweg met Web clipper in Evernote kunt gooien. Alle digitale notities heb ik per thema verdeeld in mappen. Dat vergt een beetje discipline, maar is een feestje zodra ik aan één project wil werken. Dan duik ik gewoon die ene projectmap in.
Hoe ik het gebruik: Een greep uit wat ik verzamel in Evernote: te bezoeken fotolocaties, mogelijke expositieruimtes, blogideeën voor Kronkeling en fotografen die mij inspireren. Naast deze fotografische dingen, verzamel ik ook goede restaurants per stad, cadeau-ideeën voor anderen en succesvolle recepten (waar ik dan weer een boek van heb gemaakt).
2. Ik gebruik een notitieboekje voor quotes en plaatjes
Evernote is fijn, maar nog blijer word ik van dingen die ik gewoon vast kan houden. Zoals een notitieboekje waarin ik knipsels verzamel uit tijdschriften. Of zelfgemaakte foto’s plak.
Hoe ik het gebruik: ik blader door dit boekje als ik nul inspiratie heb. Dat helpt bijna altijd om mijn hersens weer in de creatieve modus te zetten. En soms slaat er een vonkje over tussen een idee van mijn vroegere zelf, en mijn huidige ik.
3. Ik schrijf iedere dag in One Line a Day
Het beste cadeau dat ik mezelf ooit gaf is het vijfjarendagboekje One Line a Day (hier te koop). Toen ik er in schreef was het een dagboek, maar 12 jaar later is het mijn eigen tijdreismachine. De benodigde investering: 17 euro en 2 minuten per dag. Er is ruimte voor maximaal 3 zinnen mits je een beetje klein kunt schrijven. En dat is genoeg voor mij om zelfs een dag uit 2011 weer volledig te kunnen herinneren. Zonder dat haakje was ik die dag volledig kwijt geweest. Zonde.
Hoe ik het gebruik: Teruglezen doet me beseffen dat sommige dingen nooit veranderen. Zoals mijn frustratie over dat ik niet voldoende fotografeer / met projecten bezig ben. Het zit kennelijk ingebakken in mijn systeem. Dus lukt het mij nu beter om te relativeren en er (heel soms) om te lachen. De leukste stukjes zijn trouwens de simpele inkijkjes in mijn vroegere leven. Wat voor ontbijt ik at, wat ik dacht, met wie ik was (lees ook: over 10 jaar is vandaag bijzonder).
Maar ik houd niet alles vol
Maar lang niet alles lukt. Ik zet mijzelf continu aan het werk als assistent, maar veel taken weigert ze (ik) vol te houden. Zoals dit leuke boekje waarin ik zou gaan tekenen. Jaren later staan er nog steeds maar 3 tekeningen in. De kunst is om veel te proberen, dan merk je vanzelf welke methodiek voor jou werkt. En hoe jij dus een goede assistent voor je toekomstige zelf kunt zijn.