Een paar weken terug kreeg ik een mailtje van de beeldredactie van Het Financieele Dagblad. Ze wilden graag 5 beelden uit mijn project over winkelcentra publiceren. Reden voor een klein sprongetje in de lucht. Maar wat heb je eigenlijk aan zo’n publicatie? Hieronder mijn bevindingen.
Ik spoedde mij natuurlijk op de dag van publicatie (1 mei) naar de winkel. Hoe bevreemdend is het om de krant uit het schap te pakken met daarin door mijn eigen beelden. Wetende dat er die dag ruim 100.000 exemplaren van die krant circuleren. Dat is met gemak het grootste bereik dat ik ooit heb gehaald. Ik kocht er van de weeromstuit meteen twee. Trots.
Mijn omgeving vroeg de dag na publicatie “En, veel reacties gehad?”
Nou, dat viel wel mee eigenlijk. Die reacties kreeg ik vooral op mijn eigen LinkedIn- en Insta-post over de publicatie. En van een paar mensen die het FD bleken te lezen. Ik moest vooral zelf promoten dat ik in het ‘t FD stond. Hoe komt dat eigenlijk?
Eerder publiceerde ik een essay plus foto’s op Vers Beton, een online tijdschrift voor de harddenkende Rotterdammer:
En hoewel het bereik van Vers Beton veel kleiner is dan het bereik van het FD, gebeurde er direct na publicatie meer: ik kreeg plotsklaps een boel nieuwe volgers én berichtjes op Instagram. Een paar dagen later wilde een journalist van het AD mij graag interviewen naar aanleiding van het stuk op Vers Beton.
Het verschil met de reacties op het FD artikel is makkelijk te verklaren. Vers Beton wordt gelezen door mensen met een bovengemiddelde interesse voor de publieke ruimte van Rotterdam. En dus lazen veel potentiële liefhebbers mijn essay en keken naar de bijbehorende beelden. Maar de mensen die het FD lezen, hebben een bovenmatige interesse in financieel nieuws. De groep is groter, maar in die groep zitten minder mensen die zich mogelijk voor “mijn” winkelcentra interesseren.
Ga op zoek naar jouw publiek
Het is lastig om je werk in de krant te krijgen: ik ben er al bijna een jaar mee bezig. Dus een publicatie – op echt papier – is supergaaf en reden om een sprongetje de maken. Of twee. Tegelijkertijd is het belangrijk om je niet blind te staren op de grote kranten. Ook kleinere platforms zijn interessant om te benaderen, vooral wanneer hun publiek overlapt met dat van jou.
Tot slot nog eenmaal mijn publicatie, maar dan niet op een achtergrond van zalmroze papier. Overigens vind ik dat roze wel verrassend goed werken bij mijn serie 🙂
