Onlangs bezocht ik de KABK Graduation Show in Den Haag. Voor iemand met een orïentatievermogen van een sperzieboon, is hun gebouw een kolderieke uitdaging. Ik verdwaalde en stuitte pardoes op een kunstwerk dat geen kunstwerk bleek te zijn.
Er was een hoop dat ik niet snapte bij de KABK, maar de plattegrond bleek voor mij nog het meest ondoorgrondelijk. Ik heb me erbij neergelegd, en dat bleek een prima instelling. Ik volgde lukraak een aangegeven route en belandde buiten. Daar vond ik een glazen deur met een toelichtend briefje: “no exhibition”.
Ik moest lachen. Want zo’n bordje hoeft het Rijksmuseum niet op te hangen bij een rommelhok. Bij de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten is het echter lang niet altijd duidelijk wat kunst is, en wat niet. Of anders gezegd:
Is het kunst of mag het weg?
Juist dit briefje voelde heel kunstzinnig aan voor mij. Dus verklaarde ik het zelf tot kunst (dat doe je zo). Ik voeg het beeld toe aan mijn eigen collectie, waarvan ik de curator ben. Die collectie heeft maar één doel: mij motiveren om iets te gaan maken. Niet luisteren naar dat kritische stemmetje in mijn hoofd, gewoon iets maken, en dan verder wel zien.
Het briefje met daarop “No exhibition” nodigt daartoe uit, vind ik. Want álles kan kunst zijn. Zelfs een briefje op de deur. Voor een publiek van van één.
Daarom draag ik dit artikel op aan iedereen die geen flauw idee heeft wat ‘ie nou eigenlijk aan het doen is;
Ga door!
Want dat is het startpunt van iets moois. Daar heb ik nog een mooie quote over trouwens, uit dezelfde door mij gecureerde collectie:
“As long as you know what you’re doing, nothing much of interest is going to happen. If you don’t know what you are doing, there’s a chance of doing something new. ”