Ik ben vandaag even op deze mijlpaal aan het zitten: 700 artikelen geschreven! Best trots op. Al kan ik mijn eerste blogs niet lezen zonder gekromde tenen. Je moet nou eenmaal eerst een hoop klooien voordat er iets goeds uitkomt. Dus hierbij de 3 lessen die ik leerde dankzij dit blog. Die net zo toepasbaar zijn op fotografie.
Qua lay-out is er amper wat veranderd aan dit blog. Na 2 jaar verzon ik een nieuw logo, en dat heb ik nog steeds. Dit was mijn oude logo:
Ik had zelfs een motto. Best een goeie trouwens ook, en ook nog steeds waar. Maar die heeft het overleefd.
Enfin, die 3 lessen dus die ik heb geleerd. En eigenlijk telkens opnieuw leer:
Les 1: Een idee pakt altijd anders uit
Ik begon dit blog met het idee om diepgaande analyses van foto’s te schrijven. Het eerste jaar schreef ik nauwelijks in de ik-vorm. Maar langzaam veranderde dat. Steeds vaker schreef ik over mezelf: over creatieve hobbels, frustraties, kleine succesjes of grote overpeinzingen.
Zo werd dit blog dus iets anders dan ik vooraf had bedacht. En dat gebeurt met alles wat ik in de wereld zet. Zo volgde ik een workshop bij Ed Kashi. In mijn projectplan schreef ik dat ik fly-overs in Parijs ging fotograferen, maar ik kwam terug met een serie over iets volstrekt anders.
Of die keer dat ik een uitstapje maakte naar journalistieke fotografie, en me in het centrum van Rotterdam bevond toen Feijenoord een potentiële kampioenswedstrijd tegen Excelsior verloor. Dat ging dus mis. De ME voerde charges uit terwijl het centrum hermetisch werd afgesloten.
Les 2: Zonder routine doe ik niks
Het blogkerkhof ligt vol initatieven die een vroege dood zijn gestorven. Beginnen is makkelijk, volhouden niet. En dus nam ik me voor om iedere zondag twee artikelen te schrijven.
Ik startte al snel met mijn nieuwsbrief, en dat hielp me om gemotiveerd te blijven. Ondanks dat ik in het eerste jaar maar 28 abonnees had. Acht jaar later heb ik 700 artikelen geschreven, en volgen bijna 3.000 mensen dit blog via de nieuwsbrief.
Als je iets consistent doet, dan word je vanzelf beter. Dat geldt dus ook voor fotografie. Wacht niet op inspiratie, maar plan foto-afspraken met jezelf in. En houd je er ook aan.
Les 3: Ik luister niet naar mijn publiek
Vroeger keek ik wekelijks naar de statistieken van dit blog. Welk artikel wordt goed gelezen, welke niet? Ik probeerde een formule te vinden om een ‘succesvol’ artikel te schrijven. Doe ik al lang niet meer.
Want mijn doel met dit blog is niet een zo groot mogelijk publiek te bereiken. Mijn doel is om al schrijvende te leren. Over mezelf, over het creatieve proces en over andere fotografen. Ik kan niet over iets schrijven dat mij niet interesseert. Dan wordt het werk. Werk waar ik bovendien geen pepernoot mee verdien.
Op deze manier blijft er een publiek over dat echt bij mij past. Met hen heb ik soms leuke gesprekken of mailwisselingen. En dat geeft mij veel meer voldoening.
Eerdere terugblikken
Bij ieder honderdtal sta ik even stil. Voor wie het leuk vindt mijn voorgaande overpeinzingen te lezen: dat kan!
100ste: over waar ik mijn inspiratie voor blogs vandaan haal
200ste: over mijn (toen nog) nieuwe logo
300ste: over hoe ik schrijf
400ste: over het belang van kleine stapjes maken
500ste: over mijn blog-basisregels
600ste: over de grootte van mijn imperium
Ondertussen blijf ik nog even zitten op deze mijlpaal 😉